Forum Dyskusyjne Stwardnienie Rozsiane

Czy zdarzyło się Wam z powodu SM znaleźć w komicznej sytuacji? Bo mnie tak. Tupnęłam nogą na kota i wylądowałam na podłodze! Druga noga po prostu się pode mną ugięła. Pozbierałam się szybciutko i nikt z domowników nawet nie zauważył. To na pewno była "kocia sprawka"!

Święta prawda! Krawężniki to utrapienie, brak ścieżek rowerowych też. Ale gdyby jednak ktoś coś wiedział o tego typu wehikułach, to napiszcie.

No, to przede wszystkim finansowo "górna półka", ale pomarzyć można!

http://www.youtube.com/watch?v=Gfmf7V4fuD8
Z chęcią bym na takim "rowerku" pojeździła, ale nic nie wiem o dostępności w Polsce. Moźe ktoś coś słyszał?

Oj, teź marnie! Jeśli ćwiczę dłużej niż 15-20 min., czuję się bardzo osłabiona i "nogi nie chcą mnie nosić". Są "galaretowate", drźące i podatne na przeprosty w kolanach. Jedynie rotor (takie pedały rowerowe bez siodełka) mnie tak nie osłabia, a jakiś ruch zawsze jest - POLECAM!

Biorę COPAXONE juź ok. 40 dni. Pogorszenia nie ma. Na pewno mam więcej siły i energii. Największe problemy - bolesność miejsc wkłucia, zaczerwienienia i przejściowe opuchnięcia (muszę długo masować, źeby lek dobrze się wchhłonął i nie kumulował w jednym miejscu). No i jeszcze jedno - SINIAKI! Zdarza...

Zastanawiam się, czy dużo jest między nami osób pracujących? Mimo przeróżnych objawów udaje mi się nadal pracować. Na szczęście "na swoim", więc w razie gorszego samopoczucia nie muszę tłumaczyć się szefowi. Chciałabym pracować jak najdłużej i boję się chwili, gdy będę zmuszona z pracy zre...

Idż do neurologa i nie daj się zbyć byle czym. Nie ma pewności, że od razu trafisz na kompetentnego, ale nie zniechęcaj się, tylko szukaj dalej. U mnie diagnozę postawiono po kilkunastu latach od pierwszych objawów i, uwierz mi, podejrzenia i niepewność to nie jest sytuacja komfortowa. Lepiej wiedzi...

Już po 12 zastrzykach COPAXONE. Mój mąż wyliczył, że mam za sobą 1/60 kuracji. Znoszę to na razie nad podziw dobrze. Właściwie żadnych skutków ubocznych, tylko dyskomfort, że trzeba się kłuć. Mam wrażenie mniejszej spastyczności i lepszej siły mięśniowej. Ale to może tylko autosugestia. Czas pokaże.

W pierwszy dzień Świąt idę na wesele kuzynki. Dawno w tej rodznie nie bywałam, więc moje zdrowie (czytaj: chód. postawa, sposób poruszania się), będzie na pewno obgadane. Oj, jak ja to lubię!!! Jak sobie radzicie w takich sytuacjach?

Czytam sobie te Wasze rozważania i przyszła mi do głowy taka myśl - Ja chciałabym sobie po prostu być i żyć. Nie chcę wgryzać się w tematy medyczne, bo to nie moja branża, ale SM mimo mojej woli zmusza mnie do tego!

Wyspałam się, odpoczęłam i teraz mogę myśleć i pisać logicznie. Przeczytałam Wasze wypowiedzi i .... Jeszcze pół roku temu zdecydowanie odrzucałam immunomodulację, bo uważałam, że jej skuteczność jest iluzoryczna i może to wręcz pogorszyć sytuację. Niestety, mój stan się nie polepsza, a to wciąż każ...

Wróciłam ze szpitala po szkoleniu i pierwszym zastrzyku. Jestem wy-koń-czo-na! Szczegóły jutro lub w pomiedziałek.

Zdecydowałam - spróbuję, ale stracha mam. W piątek idziemy z mężem na szkolenie na ten temat, a potem ... "za wiarę i ojczyznę!", jak mówiła babcia mojego Adasia (czyt. męża), wkładając ciasto do piekarnika.

Dziękuję WSZYSTKIM za sympatyczne przyjęcie. Miło tutaj. Będę zaglądała i czasem popiszę co nieco. Na razie mam dostęp do internetu głównie przed południem, więc moje niektóre wypowiedzi mogą być nieco opóźnione.