Nazywam się Karolina mam 22lata w tym roku skończę 23. Jakiś czas temu a dokładnie koło sierpnia zauważyłam u siebie mrowienie i drętwienie prawej ręki w takim stopniu, że przeszkadzało mi to w wykonywaniu podstawowych czynności. Byłam w tym czasie za granicą i kiedy we wrześniu byłam w Polsce udałam się do neurologa byłam na badaniu i wykryto u mnie cieśń nadgarstka. Wróciłam za granicę i na początku listopada zaczęłam mieć problem z lewym okiem ( nie ostry widok, jakby plamki) od razu przyjechałam do Polski do okulisty który skierował mnie do szpitala na badania, lekarz podejrzewał zapalenie poza rogówkowe. W szpitalu przyjęli mnie na oddział okulistyczny. Po rozmowie i badaniu neurologa, rezonansie magnetycznym, neurolog powiedział, że podejrzewa stwardnienie rozsiane i wykonano pobranie płynu mózgowo - rdzeniowego. Leczyli mnie 5dni sterydami , które do końca nie poprawiły ostrości widzenia. Wróciłam za granice. Na wyniki czekałam prawie 7tygodni. Dowiedziałam się parę dni temu, że wszystko wskazuje na SM, lekarz jednak powiedziała, że miałam pierwszy rzut choroby i póki co trzeba czekać.. Nazwała to: stadium zero. Jak spytałam o tabletki, to powiedziała że to za szybko. Choroba jest nieuleczalna , ale można ją spowolnić więc teraz mam czekać, na drugi rzut choroby żeby lekarze mogli mi pomóc?? Boje się, że czytając o objawach zacznę je szybko wychwytywać już tak się dzieje a tak na prawdę mogę się mylić, może to być tylko stres. Nie mówiłam o tym znajomym ani przyjaciołom. Wie tylko rodzina i mój chłopak jednak nie chcę z nimi na ten temat rozmawiać, a wiem że na forum jest wiele osób, które przechodzą to co ja. Dziękuję za wysłuchanie i pozdrawiam
i wtedy widzę że nie jest już tak jak kiedyś.