Forum Dyskusyjne Stwardnienie Rozsiane

zosiasamosia napisała:
a czy w pierwszej ciąży miałaś już diagnozę SM?

Gdy byłam pierwszy raz w ciąży to już od 8 lat miałam s.m.

Cel12 bierz się do roboty drugiego maluszka. Ja żaluję, że w odpowiednim czasie, gdy jeszcze dałabym radę, posłuchałam lekarzy. Ci mi mówili, żeby nie decydować się na drugie dziecko, bo mój stan się pogorszy... I co ? I się pogorszył pomimo wszystko, a mój synek jest jedynakiem. A tak, miałabym dwoje dzieci, mój mały miałby się z kim bawić, a mój stan nie byłby gorszy, niż jest ( w co wierzę ). Ale to oczywiście moja hitoria i moje zmarnowane szanse.

Pierwsze miesiące z dwójką to nie jest bajka i kanapowy tryb życia nie wchodzi w grę, ale moim zdaniem absolutnie warto!
Ja nie mogę się doczekać nr3.

Lekarze posługują się stereotypami, książkową regułką, która zakłada oczywiście, że ciąża przyspiesza chorobę, to nieprawda, uważam, że rzuty "przychodzą" kiedy chcą a nie wtedy kiedy wg teorii "przyjść" powinny. Ja po urodzeniu drugiego dziecka nie miałam żadnych objawów choroby, po kolejnych 2 latach urodziłam trzecie dziecko i dopiero po ok. 1,5 roku miałam rzut, tak że nie rezygnujcie drogie Mamy z tego, że możecie dać życie małej istotce

Wielkie dzięki Kochaniutkie za Wasze przemyślenia.
Jakoś mi się tak lżej zrobiło i chyba muszę trochę zmienić mój tok myślowy.

Moim zdaniem Zosiasamosia ma w 100% rację. Jeżeli ostatecznie kobiety badane po latach mające dzieci i bezdzietnie są średnio w podobnym stanie, oznacza to, że rodzenie dzieci nie ma długofalowego wpływu na sprawność matek.

Czyli pewnie warto. Dla mnie abolutnie warto, ale przecież każda ma inną sytuację i nie dla każdej kobiety decyzja o dziecku jest łatwa...

Czesc dziewczyny i mamusie Jestem krotko po diagnozie i chcialabym bardzo zostac mamusia W zwiazku z tym chcialabym Was zapytac jaki byl stan Waszego zdrowia w momencie zajscia w ciaze. Tzn czy np. mialyscie juz jakies widoczne objawy kliniczne choroby, czy przed zajsciem w ciaze zalecano Wam np. brac interferon przez jakis czas?

Ja jak narazie czuje sie ok, w badaniu neurologicznym nie ma zadnych nieprawidlowosci. Mam jakies drobne dolegliwosci typu mroczki przed oczali i czasem bole miesni ale ogolnie jest w porzadku. Martwi mnie tylko fakt, ze mam mnogie ogniska w lepetynce, wiem nie jestem ewenementem wszyscy je mamy zastanawiam sie tylko czy to ma jakies znaczenie (czy np jest szansa ze po porodzie nagle wszystkie mi sie uaktywnia i bedzie hardcore) czy tez wazniejsze jest to jak ja sie czuje i ze jestem w pelni sprawna?

Prosilabym Was bardzo o info jak to u Was wygladalo! Pozdrawiam

a ja przy okazji zapytam się o ciążę i kuracje interferonami. moja pani neurolog powiedziała, że dobrze żebym pobrała zastrzyki (avonex) około 2 lat, potem jak będę chciała zajść w ciążę to mam nie brać interferonów i po kilku miesiącach można próbować zajść w ciążę. Czy kuracja interferonem może wpływać na płodność? Jakie macie doświadczenia z leczeniem i ciążą? no i podstawowe pytanie czy udało wam się wrócić do programu po ciąży? Pozdrawiam

magdasz, więc 2 lata brałam interferon,odczekałam równe pół roku i za pierwszym razem zaszłam w ciążę Dziś mija dwa miesiące od poroduRzut powoli się wycofuje i bez sterydów.Do programu póki co nie chcę wracać,zobaczymy jak bedzie dalej.

mi jeden neurolog zasugerował żeby jak najszybciej podejmować decyzje o zakładaniu rodziny i realizować, a drugi żeby pobrać leki chociaż rok czy 2 i wtedy... W tym momencie nie jestem jeszcze gotowa na bycie mamą, do diagnozy przez myśl mi nie przeszło żeby juz zachodzić w ciążę... Myślę, że nie uczciwe byłoby to w moim przypadku na siłę przyśpieszać tylko dlatego, że później może będzie trudniej, bo tego trzeba być pewnym na sto procent. W końcu zdecydowałam , że warto podjąć leczenie, a potem za około dwa lata, jak zawsze planowałam, postarać się o dziecko. Czy warto? okaże się za jakiś czas jak zobacze czy avonex pomaga.

magdasz jak bylam u neurologa w Polsce powiedzial ze jesli mysle o dziecku to zeby pomyslec o tym jak najszybciej. Jak bylam u neurologa we Francji powiedzial przede wszystkim zeby zobaczyc jaki bedzie wynik drugiego rezonansu i wtedy podjac decyzje czy interferon potem dziecko czy tez odrazu pomyslec o dziecku.

W ogóle nie myślałam o tym, żeby mieć dziecko i to nie tylko ze względu na SM. Po prostu nigdy nie widziałam siebie w roli matki. Dlatego też nie poruszałam z neuro tego tematu. Pojawił się on dopiero gdy musiałam wyjaśnić dlaczego tuż po tym, jak mnie zakwalifikowano na 3. rok betaferonu zrezygnowałam z brania leku... bo na teście ciążowym zobaczyłam l l. Ciąża pojawiła się chyba w efekcie moich rozmyślań czy może nie przerwać kuracji, bo wszyscy namawiali mnie do kontynuowania a ja niekoniecznie byłam pewna czy chcę (oczywiście nie bez pomocy ojca dziecka się pojawiła ). Po ciąży był rzut a nawet 2, a potem druga ciąża. I też już rzuty były, ale wcale nie większe niż wcześniej. Co do samopoczucia po urodzeniu dzieci - jestem bardziej zmęczona niż wcześniej bywałam. Ale to może dlatego, że przy dzieciach niekoniecznie mam czas na odpoczynek i trudniej o bezstresowe życie

moj neurolog mowi zeby wstrzymala sie z ciaza... zawsze slysze u niego zeby jeszcze sie wstrzymac tak z 2 lata. A ja juz mam 30 na karku. Rok temu odstawilam Copaxone bo chcialam byc w ciazy i pod koniec roku zaczely sie powazne rzuty, wrocilam do Copaxone i musze czekac az zacznie dzialac. Ale ciazy mimo wszystko nie wykluczam

Jak widać lekarze dzielą się na dwie grupy jeżeli chodzi o podejście do ciąży i leczenia .... no cóż jest to niezbadana choroba więc mogą się tylko domyślać co będzie lepiej..
ja miałam rezonans w sierpniu 2012 - podejrzenie - bo było kilka nieaktywnych zmian, w grudniu drugi - diagnoza - dużo nowych i aktywnych zmian (chociaż nie odczułam tego, nie miałam rzutów między pierwszym a drugim rezonansem).... jak widać w tym momencie choroba nie była w fazie wyciszenia więc chyba lepiej pobrać leki i spróbować ją wyciszyć... Pierwszy neurolog nie wyjaśnił dlaczego lepiej od razu starać się o dziecko czy dlatego, że potem nie wiadomo jak ze mną będzie czy dlatego, że ciąża może wtedy wyrządzić większe spustoszenie w organiźmie... rzucił luźno od tak.

Spotkałam się ze zarówno ze stwierdzeniem, że ciąża i poród to duże obciążenie i pogorszenie jest pewnikiem (jedna z koleżanek miała pierwszy rzut po urodzeniu dziecka, inna w trakcie ciąży), jak i z czymś odwrotnym (spotkana w szpitalu koleżanka miała rzut ale chyba dwa czy trzy lata po ciąży i jakiegoś mega pogorszenia nie zauważyła). Więc tak naprawdę nie ma reguły i wszystko zależy od osobnika