Przyszłość leczenia w SM: fakty i kontrowersj

[marcinl0]

Przyszłość leczenia w SM: fakty i kontrowersje

Prof. dr hab. n. med. Krzysztof Selmaj


W ostatnim dziesięcioleciu dokonał się istotny postęp w terapii stwardnienia rozsianego (SM). Wprowadzenie na początku lat dziewięćdziesiątych do leczenia SM interferonu beta 1b, a następnie interfonu beta 1a i glatirameru zmieniło w sposób zasadniczy możliwości leczenia i rokowanie w tej ciężkiej chorobie. Dodatkowy efekt wprowadzenia nowoczesnych leków immunomodulujących do terapii SM to uświadomienie środowiskom naukowym i przemysłowym, iż SM poddaje się leczeniu. Poprzednio choroba ta była postrzegana jako ciężkie, nieuleczalne schorzenie o nieznanej przyczynie i z minimalnymi szansami na możliwości interwencji terapeutycznej. Sukces leków immunomodulujących spowodował ogromne zainteresowanie SM ze strony grup naukowych i przemysłu farmaceutycznego. Przyczyniło to się w pierwszej kolejności do znacznie lepszego poznania mechanizmów choroby. I chociaż dalej etiologia SM pozostaje nie jasna, to autoimmunologiczna patogeneza choroby jest powszechnie akceptowana. W ostatnich latach okryto wiele nowych mechanizmów patologicznych i molekularnych, które biorą udział w rozwoju zmian chorobowych w SM. W związku z tym pojawiły się możliwości opracowania nowych związków chemicznych i biologicznych ingerujących w mechanizmy związane z rozwojem SM. Są to możliwości wykreowane przez postęp wiedzy na temat SM i często związane z zastosowaniem precyzyjnej inżynierii biologicznej.
Najbliżej klinicznego zastosowania znajdują się leki hamujące/blokujące molekuły adhezyjne na śródbłónku naczyń krwionośnych centralnego układu nerwowego (CUN) i w ten sposób ograniczające przechodzenie komórek zapalnych do mózgu. Przeciwciało przeciwko alpha4beta1 integrynie (VLA-4) wykazało skuteczność terapeutyczną w dwóch badaniach II fazy i obecnie kończą się dwa duże badania fazy III, AFFIRM and SENTINEL. W tym drugim badaniu anty-alpha4beta1 integryna była skojarzona z interferonem beta1A. Duże nadzieje są wiązane z antagonistami chemokin. Chemokiny ukierunkowują ruch komórek zapalnych po ich wniknięciu do CUN i ich blokowanie również utrudnia przechodzenie komórek zapalnych do mózgu. W II fazie badań jest antagonista receptora chemokinowego CCR1, ZK 811752. We wcześniejszych okresach badań są inne inhibitory chemokinowe. Kolejny kierunek terapeutyczny ograniczający infiltrację komórek zapalnych polega na hamowaniu metaloproteaz tkankowych. Ostatnio opublikowano wstępne wyniki na temat zastosowania minocykliny u 50 chorych z postacią remitujaca SM (RR SM), które wskazały na zmniejszenie ilości zmian aktywnych w badaniu MRI. Lek ten dodatkowo hamuje aktywność kaspaz i syntazy tlenku azotu. W toku jest kilka badań z przeciwciałami monoklonalnymi skierowanymi przeciwko subpopulacjom limfocytów. Rituximab, anty-CD20, powodujący deplecję limfocytów B, okazał się bezpieczny w stosowaniu i w trakcie są badania pacjentów z postacią RR MS i PP MS. Daclizumab, anty-IL2-receptor (CD25) był badany w grupie 10 pacjentów, u których nie uzyskano stabilizacji w czasie leczenia interferonem beta, i wykazał 78 % redukcję zmian aktywnych w MRI. CAMPATH 1H, anty-CD52, powoduje długotrwałą redukcję liczby limfocytów T i w badaniu II fazy wykazał trwały wpływ na zmniejszenie ilości zmian aktywnych w MRI. Obecnie w toku jest badanie fazy IIb z użyciem tego przeciwciała. W najbliższym czasie planowane są badania z użyciem przeciwciał skierowanych przeciwko podjednostce p40 IL-12 i IL-23. Pomimo wcześniejszych niepowodzeń nadal planowane są badania nad alter ligand peptide, które miałyby doprowadzić do trwałego nie rozpoznawania przez układ immunologiczny peptydów mielinowych. Podobny cel ma terapia polegająca na immunizacji pacjentów z SM plazmidem kodującym kilka antygenów mielinowych. Trwała ekspresja tych antygenów ma doprowadzić do rodzaju tolerancji immunologicznej.
Poza rozwojem wymienionych powyżej wysoce specjalistycznych terapii wymagających często zastosowania bardzo zaawansowanych technik biologii molekularnej w ostatnim czasie pojawiły się możliwości zastosowania w SM leków znanych i stosowanych już w medycynie z innych wskazań. Opublikowano dane na temat korzystnego działania statyn w SM. Statyny są inhibitorami 3-hydroxy-3-methylglutaryl koenzymu A reduktazy i mają działanie immunoregulujące. W otwartym badaniu simvastatyna zmniejszyła liczbę zmian aktywnych w grupie 30 pacjentów z RR MS o ponad 40 %. Obecnie w trakcie są badania fazy IIb Atorvastatyny u pacjentów z pierwszym epizodem choroby. Podobnie kwas fumarowy stosowany od dawna w łuszczycy okazał się wpływać na zmianę typu reakcji immunologicznej z Th1 na Th2. SM uważany jest za chorobę autoimmunologiczną zależną od reakcji typu Th1 i dlatego promocja odpowiedzi Th2 od dawna uważana była za korzystną w tej chorobie. W pilotowym badaniu kwas fumarowy zmniejszał ilość zmian aktywnych w MRI u chorych na SM. W związku z rejestracją mitoxantronu w terapii SM, w ostatnim czasie obserwuje się również renesans zainteresowania lekami cytostatycznymi, przede wszystkim o łagodniejszym profilu toksyczności. Planowane lub prowadzone są już badania z rapamycyną, terflunomidem i sirolimusem. Większość testowanych w SM leków cytostatycznych była z korzyścią zastosowana wcześniej w reumatycznym zapaleniu stawów, cukrzycy lub w transplantacji organów. Uzyskane ostatnio dane na temat zaburzeń kanałów jonowych w uszkodzonych aksonach w SM spowodowały możliwość zastosowania znanych od dawna leków wpływających na funkcje kanałów wapniowych, sodowych i potasowych. Spośród leków stosowanych od dawna w innych chorobach, a znajdujących próbne zastosowanie w SM należy wymienić jeszcze erytropoetynę, która ma wykazywać działanie neuroprotekcyjne. Trwa badanie II fazy z erytropoetyną w SM.
Ważne miejsce w rozwoju potencjalnie nowych terapii w SM zajmują immunoglobuliny stosowane dożylnie (IvIg). Terapia ta od dawna stosowana jest w wielu chorobach o podłożu autoimmunologicznym. Kilka mniejszych badań sugerowało dobrą skuteczność tej terapii w RR MS. Duże badanie fazy III w grupie 318 pacjentów z postacią wtórnie przewlekłą SM (SP MS) nie wykazało jednak wpływu na zahamowanie postępu choroby i parametry rezonansowe. W tej chwili trwają co najmniej dwa badanie IvIg w postaci RR SM. Szczególną uwagę wśród potencjalnie nowych terapii w SM zwraca przeszczepianie szpiku kostnego, w tym procedury transplantacyjne zwiększające ilość komórek macierzystych, CD34+. Ostatnio przeprowadzona meta-analiza 186 przypadków przeszczepów autologicznych wykazała istotny wpływ tej terapii na postęp choroby mierzony w skali EDSS. Jednocześnie ryzyko tej procedury wynosiło ok. 5%. Trwają obecnie dwa badania kontrolowane, w Europie i Kanadzie, oceniające skuteczność przeszczepów autologicznych w SM.
Jak na tle perspektyw rozwoju nowych terapii w SM wygląda sytuacja aktualnie stosowanych leków wpływających na przebieg choroby ? Dążąc do optymalizacji efektu terapeutycznego interferonu beta i glatirameru próbuje się pre-selekcjonować pacjentów, którzy dobrze odpowiadaliby na leczenie. Prowadzone są w tym zakresie badania genetyczne i immunologiczne. Jednym z pierwszych markerów dobrej odpowiedzi na interferon beta ma być wysoki poziom molekuły TRAIL. Ponadto prowadzone są badania nad terapią skojarzoną. W tym zakresie kilka badań jest w toku: Intereferon beta skojarzony z methylprednisolonem, interferon beta z mitoksantronem i methylprednisolonem, interferon beta z glatiramerem, interferon beta z antegrenem, glatiramer z mitoksantronem, glatiramer z albutenolem. W terapii skojarzonej próbuje się wykorzystać więcej niż jeden mechanizm działania leków i w ten sposób uzyskać efekt zwiększonej skuteczności terapeutycznej.
W chwili obecnej obserwuje się nie notowaną dotychczas aktywność w zakresie prób leczniczych w SM. Prowadzonych jest co najmniej kilkadziesiąt poważnych badań klinicznych w fazie II i III. Należy żywić nadzieję, iż przełoży się to na dalszy rozwój skutecznego leczenia tej ciężkiej choroby.
http://www.fundacja-sm.malopolska.pl/st ... selmej.htm

[pchla]

Tu upierdliwiec

Marcin, mam apel o nieumieszczanie takich artykulow ktore moga wprowadzac w blad czytelnika.

Tytul artykulu "Przyszłość leczenia w SM: fakty i kontrowersje" budzi zainteresowanie i moze kogos malo spostrzegawczego wprowadzic w blad. Zamieszczony tekst jest z 2004roku. Od tamtej pory wiele sie zmienilo. Sa nowe badania- a te sa juz nieaktualne.

Jesli juz to wklejej nowinki a nie wyklad z 2004roku.

_

[marcinl0]

Artykuł jest wg mojej wiedzy z końca 2005 r., więc nie aż tak "wiekowy" poza tym pogrubiłem dane o Campath - które obecnie się potwierdzają, więc nie ma mowy o wprowadzxaniu w błąd np.:

Leukemia drug may stop progression of MS symptoms
http://www.youtube.com/watch?v=AOZxJeVfNO0
http://www.youtube.com/watch?v=e8DVZPst ... re=related

Impuls nauki - Cud remielinizacji?
Barbara Banasiuk

Jak donoszą media, Alemtuzumab, stosowany wcześniej w leczeniu białaczki, podobno powoduje remielinizację uszkodzonych tkanek. Niestety skutki uboczne działania preparatu nie są jeszcze znane.


Alemtuzumab to substancja aktywna w leku o nazwie MabCampath, znanym też jako Campath (w USA) lub Campath-1H. Jest to bardzo silny immunosupresyjny lek przeciwnowotworowy, stosowany do tej pory w przewlekłej białaczce limfatycznej. Alemtuzumab niszczy limfocyty T inicjujące patologiczne procesy w SM, które zdrowy organizm chronią przed infekcją, natomiast w stwardnieniu rozsianym mylnie identyfikują otoczkę mielinową jako zagrożenie, niszcząc ją. Campath ma powstrzymywać ten patologiczny proces.

http://www.pozytywnyimpuls.pl/archiwum.php?id=8&art=175

[pchla]

Prosze przeszukaj najpierw forum czy nie ma nowszych informacji na temat danego leku. Mamy regulamin i prosze przestrzegaj go. Jak juz jeden raz pojawi sie dyskusja na temat jakiegos leku to nie powielamy jej w innym miejscu.

Wystarszy kliknac na "SZUKAJ" (w gornej linijce menu) a potem wpisac np. Alemtuzumab. Wyskoczy kilka tematow m.in:

http://www.stwardnieniesmrozsiane.ok1.p ... lemtuzumab
biezaca dyskusja osob na forum bioracych Alemtuzumab

http://www.stwardnieniesmrozsiane.ok1.p ... lemtuzumab
nasze dyskusje o artykule z pazdziernika2008 na temat Alemtuzumab

Jeszcze raz apel o niezasmiecanie forum

_

[marcinl0]

no tak, powinienem dodać nowe informacje do istniejącego wątku - co uczynię.

Chociaż... żaden z w/w postów nie jest wprost i tylko o alemtuzumabie albo tytuły postów są mylące np. "wieści z angli" - można by założyć nowy wątek od razu o tytule wprost "alemtuzumab" o tam podać news.

[a_g_n_e_s]

Może lepiej już nic nie kombinuj, bo wtedy dopiero zrobi się zamieszanie...

[pchla]

Marcin, jesli przeczytasz dokladnie powyzsze tematy znajdziesz linki do nowszych wynikow badan na temat "alemtuzumab" niz te umieszczone przez Ciebie. Prosze nie zmieniaj forumowych regol.

Chociaż... żaden z w/w postów nie jest wprost i tylko o alemtuzumabie albo tytuły postów są mylące np. "wieści z angli"

mysle ze jeszcze bardziej mylacy jest temat "Przyszlosc leczenia w SM" i cytowanie artykulu z 2004.

Marcin, temat zamkniety. Regulamin forum jest jasny i prosze raz jeszcze nie zmieniaj go.

[Beata:)]

I stała się jasność

[marcinl0]

Czyli utworzenie nowego wątku o tytule "alemtuzumab" przysługiwałoby kiedy - w 2011 r. kiedy skończy się III faza badań i będą finalne wyniki?

Tal się składa że jestem w programie CARE MS II i mógłbym mieć nowe dane - ale jak nie, to nie, nie będę zaśmiecał forum.

[a_g_n_e_s]

Potworne

[marcinl0]

a wiesz co to jest CARE MS II ?

[Beata:)]

"Zaśmiecanie"-pojęcie BARDZO względne.
Muszę wobec tego przeczytać WSZYSTKIE tematy.A niby wystarczyło wstawić w odpowiednie miejsce,tylko kto ma to zrobić?????
Aaaa ,no tak,Neola na urlopie.

[marcinl0]

po prostu o tym co jest zaśmiecaniem a co nie decydują tu jak widać panie pchla i a_g_n_e_s i lepiej po prostu nic nie pisać bo od razu się dostaje ochrzan z powołaniem się na regulamin. Temat zamknięty.

[Casey]

Że zapytam: ?
Zdradź mi co to jest ?

[aloen]

marcinl0, najlepsze wyjście to założyć swoje forum i wtedy nikim i niczym sie nie musisz przejmować