Forum Dyskusyjne Stwardnienie Rozsiane

W szpitalu po ostatnim rzucie ciągle mówili, że mam się oszczędzać - znacie to, nie?
No i mam z tym problem, bo co to znaczy???? 'Oszczędny tryb życia' to jeszcze w miarę rozumiem (przynajmniej uczę się ) ale oszczędzający? Jeszcze z dwojką małych dzieci?!

Może macie jakieś sugestie, sprawdzone sposoby na bycie aktywnym (w moim przypadku mama + pani domu ) i nie przemęczanie się?
Fundujecie sobie drzemkę w ciągu dnia?
Jak rodzina to znosi?

Pewnie jednym ze sposobów jest zaprzestanie slęczenia o 23 na forum ...

joasssia pisze:No i mam z tym problem, bo co to znaczy???? 'Oszczędny tryb życia'

To jest akurat indywidualna sprawa każdego chorego. Sama musisz się nauczyć, gdzie przebiega granica Twojego zmęczenia. Mojemu mężowi zabrało to tak około roku, teraz też czasami zdarzy mu się przemęczyć, ale są to sporadyczne przypadki.

Wiem, ze kobietom jest zdecydowanie trudniej zapanować nad chęcią zrobienia "jeszcze tego i owego", ale na tym polega cała sztuka, że kiedy myślisz: a jeszcze dam radę zrobić ...... (umyć okno, wyprasować 2 koszule, umyć naczynia itp.) to właśnie wtedy odpocząć, wyprzedzić zmęczenie o jeden krok, otworzyć drzwi, ale nie wpuścić za próg. Trudne, ale "do nauczenia".

A tak z ogólnych zasad niewskazane jest: bieganie maratonów, zdobywanie himalajskich szczytów, zawody dla strongmenów

O kurcze, a tak chcialam zostać strongmenem...

Dzięki za odpowiedź Iffonko, pocieszające, że to ustalanie granicy może tak długo trwać
Zgadzam się, że jako kobieta mam trudność z przerwaniem ciągu domowych aktywności...

Joasssia,jeżeli to Cie pocieszy ja nie umiem znaleźć tej granicy od kilku lat. Odpoczywam dopiero jak padam na twarz.
Oszczędzający tryb życia jest wtedy gdy człowiek jest na rencie-po prostu nie da się inaczej

Ja niestety tez tego nie rozumiem ,trzeba byc w ruchu jak oszczędnie? ,i tak jestem słaba to męczy mnie byle co ,nie umiem inaczej jak daje rade to robie ,bo jutro moge nic nie zrobić ,oszczednie to jedynie musze gospodarowac wypłatą męża ale i to mi sie nie udaje

otóż to... Ja nie potrafię odpocząć, jak wokół piętrzą się stosy brudnych naczyń, ciuchów, zabawek itp (a nie jestem pedantką!!!)...

Paradoksalnie najlepiej odpoczęłam w szpitalu we wrześniu. Wiedziałam, że nie mam wpływu na sytuację, że do końca solu i tak sie stamtąd nie ruszę, to wyluzowałam i o d p o c z y w a ł a m, czytając kryminały (i myśląc bez przerwy o zostawionych w domu Skarbkach -2 letnim i 2-miesięcznym...)... Ale nie chcę znów do szpitala

Ja podobnie jak Sylwiątko odpoczywam dopiero, gdy padam, ale zwykle nie "na twarz", tylko na drzemkę. Musisz obserwować jak reagujesz i w miarę możliwości znaleźć ten "punkt krytyczny", napewno Ci się uda Pozdrawiam

Ja chyba już ten tzw. punkt krytyczny czuję...ale cóż z tego jak nie umiem sobie przetłumaczyć,że powinnam odpocząć...wmawiam sobie,że przecież dopiero tak niewiele zrobiłam a już odczuwam zmęczenie!!??Oj chyba ciężko mi się z tym pogodzić...

Może to nie będzie zbyt orginalne:
Jak moje dzieci były małe to wio do żłobka ,a póżniej przedszkola.My do pracy/odpoczynek od domu i aktywne życie/. - to taka rada na dziś.

Ho, a ja mam ADHD i SM i pogódź nadpobudliwość z oszczędzaniem. Łapie sie na tym że znowu biegam po całym domu zaczynam milion rzeczy (a łapie się raz na dziesięć razy) siadam i zmuszam się do liczenia do 100 robię to w 2 minuty więc za kare ogolądam film i powtarzam jak mantrę "szanuj się". Trudne jeśli to wybór miedzy depresją a SM, bo spowolnienia kosztują deprecha brak spowolnien trzaśnienciem po głowie przez SM

Ale usmiecham sie do siebie i wciąz łudzę się że to przez to że jestem młoda że jeszcze pare lat i zmądrzeje. bo chyba zmądrzeje ?

Nie valeria ,ten typ tak ma ,wiem to po sobie ,nam chyba juz tak zostanie ,nawet filmy oglądam z krzyżówką w ręku

Witam

Iffonka pisze:A tak z ogólnych zasad niewskazane jest: bieganie maratonów, zdobywanie himalajskich szczytów, zawody dla strongmenów

A ja zdobędę himalajski szczyt

samurajka pisze:A ja zdobędę himalajski szczyt

W sumie to taka forma kriokomory, więc chyba nie zaszkodzi

Oj ja podobnie jak większość z Was- odpoczywam dopiero wtedy kiedy nie mam siły podnieść się z łóżka ale nie potrafię inaczej: kocham ruch, życie w biegu, robić milion rzeczy na raz- taka już jestem i nie mam zamiaru zmieniać tego, bo jestem chora !!! Dopóki jeszcze mogę normalnie funkcjonować to będę to robiła w 100% a nawet i 200 %

malina pisze: Dopóki jeszcze mogę normalnie funkcjonować to będę to robiła w 100% a nawet i 200 %

Też trochę tak mam, bo niedługo może już nie będe mogła robić tego czy tamtego, to póki mogę, chcę to robić! No i jeszcze myślę sobie, ze kiedyś inni może będą mnie wyręczać i obsługiwać (oby nie!), to teraz póki mogę chcę sama robić jak najwięcej...