SM dziedziczne?...

[rostanki]

Witam wszystkich serdecznie .Minelo zaledwie pol roku od rozpoznania u mnie SM i ciagle zbyt malo wiem na temat tej choroby.Szczerze nie bardzo chce szukac w internecie bo wiem jak mnie to nakreca.Staram sie myslec pozytywnie choc nie zawsze sie to udaje.Czytajac Wasze posty mozna wyciagnac wniosek ,ze tak naprawde wiekszosc umiera na ta chorobe.Jak to jest?Nie jest to zbyt optymistyczne. Choroba ujawnila sie u mnie dosc pozno nie wiem czy to gorzej czy lepiej .Pewnie kazdy przypadek jest indywidualny ale strach pozostaje. Pozdrawiam goraco

[homag]

Ewo - piszesz,że starasz się myśleć pozytywnie.Niech to wejdzie Ci w nawyk i rób to codziennie.To,że czytasz w necie na temat sm to dobrze,tylko musisz wiedzieć,że spora część tych informacji jest mocno przesadzona i dlatego patrz na wszystko przez swój zdrowy rozsądek.
To nieprawda,że chorzy na sm umierają wcześniej.Są przypadki,że tak się dzieje,ale to dotyczy głównie chorych,którzy spędzają całe swoje życie już na łóżku i przez to ich organizm nie działa tak jak powinien.Ale tak jest z każdą inną chorobą,która przykuwa ludzi do łóżek.Więc spokojnie Ewo
Każdy przypadek to inny rozdział.U mnie zdiagnozowano sm,gdy miałem 44 lata,choć teraz wiem,że wcześniej już miałem objawy tej choroby.Nikt Ci tego nie powie w jakim stanie neurologicznym będziesz za 10 lat.Jednych choróbsko trochę oszczędza a drugich nie.Jedni w wieku 30lat poruszają sie na wózkach,a inni 60-cio latkowi tylko z laską.
Na prawdę bardzo ważnym jest to abyś była pogodna i pozytywnie czekała na każdy dzień.
Pozdrawiam.

[renia1286]

.Jedni w wieku 30lat poruszają sie na wózkach,a inni 60-cio latkowi tylko z laską.

Wojtek ma rację. W Dąbku to widziałam 30to latków na wózku i grubo po 50tce o lasce.

wiekszosc umiera na ta chorobe

nie wiem gdzie to znalazłaś , ale na SM się nie umiera , jeżeli już..,
to na choroby współistniejące, często ignorowane i nie leczone, bo ...mamy SM .
dlatego my chorzy
musimy dbać o Nasze zdrowie bardziej niż ludzie zdrowi.

[rostanki]

Dzieki wielkie .Mysle ,ze na razie to strach ciagle ma duze oczy ,ale pewnie kwestia czasu i przyzwyczaje sie do zmiany myslenia.Na razie musze nauczyc sie cieszyc kazda chwila i tym ze wciaz chodze .Zaczac zyc normalnie i myslec o tym zeby choroba nie przeslaniala mi calego zycia i planow z nim zwiazanych .Dziekuje Wam bardzo bo mysle ,ze takie rozmowy wciaz mi sa potrzebne

[tomasztop]

Witajcie.
Troche czytałem Waszych wypowiedzi na temat dziedziczności SM.
Kurcze moja żona jest w ciąży i bardzo sie przestraszyłem
A jak moje dziecko bedzie chore...((((BOJE SIE STRASZLIWIE

[anula;)]

tomasztop, ...jakby to było gdyby mnie nie było...

No co Ty!Istotka juz sie wprosiła na swiat-już wybrała rodziców- to przecież nie masz innego wyjścia jak tylko sie usmiechnąć i powiedzieć ..." kocham Cię istotko taką jaka jesteś " - i głęboko zawierzyć że będzie zdrowa/y

Pozdrawiam cieplutko!

[dorman]

Kurcze jestem tu nowa,dopiero zaczęłam sobie czytac te tematy i już się przestraszyłam.W mojej rodzinie nic mi nie wiadomo żeby ktoś chorował na sm jestem pierwsza.Mam 3 córki i boję się żeby one też nie zachorowały

[MPietruczuk3]

Taaaaak.
W mojej licznej rodzinie też nikt nie choruje i nie chorował na SM nigdy,to tylko mnie taki zaszczyt pieprzną.
EEEEE tam....bywa....

[arronia]

Tak mi jakoś smętnie... Trochę w związku z tematem wątku, więc tu się wysmętnię.

Jestem w rodzinie pierwszą osobą zdiagnozowaną z sm.

Ale... Moja mama - kiedyś wyszły w rezonansie zmiany, które mogą być esemowe. Mądry doktor powiedział, interpretując badania, że póki nie ma żadnych objawów, nie ma się co tematem zajmować. Objawy... W sumie raz było coś, co można by za rzut wziąć - problemy z równowagą. Oby nic więcej się nigdy nie pojawiło.

Linia mama mamy: Hashimoto, problemy z cholesterolem (mimo dobrej diety).
Linia ojciec mamy: bielactwo, alergie.
Jedna wielka mieszanka autoimmunologiczna.

Mama - coś jakby sm.
Ja - sm (póki co łagodne).
Ale co dalej? Chciałam się rozmnożyć.

Ech...

[malina :/]

Niby niedziedziczne, ale ostatnio coraz więcej słyszy się, że jednak może być dziedziczne.

Ale co dalej? Chciałam się rozmnożyć.

Dobre pytanie, ja myślę, że się nie podejmę i nie zaryzykuję...

[zosiasamosia]

Ale co dalej? Chciałam się rozmnożyć.

Ja się już rozmnożyłam I co teraz.........mam sobie włosy z głowy rwać Owszem martwię się o moje dzieci, ale to nie zmienia faktu, że chciałam je mieć. Gdybym sugerowała się obciążeniem dziedzicznym moich przodków to wychodzi na to, że w ogóle na istnieniu swojej osoby powinnam poprzestać. Za mąż też nie powinnam wychodzić, bo............to zwiększa ryzyko , dochodzi obciążenie dziedziczne rodziny męża ( dla dzieci oczywiście )
Wątpię, aby rozpatrywanie w tej kwestii miało jakikolwiek sens. Kto wie co czai się za rogiem Kto powiedział, że jeżeli mamy już SM to inna poważna choroba się nie przyplącze Ja osobiście uważam, że nie ma co w ten sposób kalkulować życia, bo pozbawimy się dobrowolnie tego, co szczęściem się zwie............Dla mnie ważne jest, że ktoś powie do mnie......... mamo i nie czuję się z tego powodu egoistą.

[elka]

Ja też jako jedyna w mojej rodzinie mam SM ( ani rodzice, ani dziadkowie ani pradziadkowie nie chorowali ). Rozumiem natomiast, że pewien układ genów może predystynować do zachorowania i że gdzieś kiedyś popełniłam błędy, które chorobę wywołały. Ja tych błędów upatruję w diecie ( tłuszcze nasycone ) i długotrwałym stresie, któremu byłam onegdaj poddana ( teoria o sm jako chorobie z tęsknoty, stresu... ).

[Jolcia]

Czy SM i bielactwo idą w parze Czy ktoś na forum ma oba ŚWIńSTWA

[Beata:)]

Jolcia, zajrzyj >> tutaj << i dopytaj o sprawę.

[Jolcia]

dzięki BEATKO