Postautor: ewelinac2006 » 2011-11-23, 07:28
Wczoraj szukając innej choroby napotkałam artykuł o boleriozie.
Myślę, że mimo,że stwierdzono u Was sm to warto zrobić testy ( i to wiele razy ) na to dziadostwo.
Borelioza - Choroba z Lyme
Borelioza inaczej choroba z Lyme, krętkowica kleszczowa, łac. borreliosis, ang. Lyme disease, Lyme borreliosis to wielonarządowa choroba zakaźna wywoływana przez bakterie należące do krętków: Borrelia burgdorferi, Borrelia garinii, Borrelia afzelii, Borrelia japonica, przenoszona na człowieka i niektóre zwierzęta przez kleszcze z rodzaju Ixodes. Jako pierwszy rumień wędrujący z ukąszeniem przez kleszcza powiązał Arvid Afzelius w 1909 roku. Neuroboreliozę opisali niezależnie Charles Garin i A. Bujadoux w 1922, a ukąszenia kleszczy z objawami neurologicznymi połączył Alfred Bannwarth w latach 40. W 1975 roku opublikowano opis 12 przypadków zapalenia stawów u dzieci z obszaru Old Lyme w stanie Connecticut, i zasugerowano ich związek ze zmianami skórnymi po ukąszeniach kleszczy. Od tej miejscowości wzięła się nazwa choroby. Willy Burgdorfer w 1982 roku wyizolował z kleszcza Ixodes dammini krętki, które później w uznaniu zasług Burgdorfera nazwano Borrelia burgdorferi. Rok później wykryto swoiste przeciwciała w klasie IgM i IgG przeciwko Borrelia burgdorferi. W Polsce zachorowania na boreliozę z Lyme zaczęto rozpoznawać dopiero pod koniec lat 80-tych XX wieku. Bardzo wiele chorób i dolegliwości neurologicznych jak już z badań wiadomo to skutki boreliozy, tyle, że przechodzonej, nieleczonej i nierozpoznanej. Wiele osób leczonych nieudolnie i nieskutecznie przez psychiatrów to także ofiary ukąszenia przez kleszcze, nawet w dzieciństwie, ofiary, którym terapie psychiatryczne jedynie pogarszają stan zdrowia, podobnie jak to jest w wypadku porfirii, gdzie też mogą być objawy psychiczne, ale nie są to psychozy i mają zupełnie inne przyczyny niż myślą psychiatrzy.
Rezerwuarem zarazków jest około 300 różnych gatunków ssaków, głównie gryzonie z rodziny nornikowatych i myszowatych; a także wolno żyjące jelenie, sarny, wilki, niektóre gatunki ptaków. Bakterie są przenoszone głównie ze śliną kleszczy z rodzaju Ixodes, w Europie I. ricinus. W zależności od stadium rozwojowego kleszcz staje się nosicielem, zakażając się od swego żywiciela. Kolejne stadia rozwojowe kleszcza zakażają swoich kolejnych żywicieli, powodując utrzymywanie się rezerwuaru zarazków w środowisku. W taki też sposób dochodzi do zakażenia człowieka. Najwięcej zachorowań na boreliozę notuje się w północno-wschodnich stanach USA, w Europie Środkowej, Skandynawii i Rosji oraz Australii. Są to obszary endemicznego występowania choroby związane z obszarem bytowania kleszczy Ixodes. Z roku na rok liczba rozpoznań się zwiększa. Większość nowych przypadków boreliozy jest notowana między 1 maja a 30 listopada, a 80% przypadków występuje w czerwcu i lipcu, w okresie żerowania mikroskopijnych, trudnych do zauważenia nimf kleszczy (patrz zdjęcie kleszczycy). W Polsce rejonami endemicznymi są Białowieża i województwo podlaskie, a także Mazury i Suwalszczyzna. Borelia występuje w organizmie człowieka w kilku formach: krętka boreliozy, postaci owalnej bez ściany komórkowej (forma L), w formie cysty oraz jako spory ('blebs'); wszystkie te formy zachowują możliwość wzajemnej transformacji. Poszczególne formy mają różną wrażliwość na antybiotyki. Np. forma krętka ginie pod wpływem penicylin lub cefalosporyn, podczas gdy forma L ginie pod wpływem makrolidow lub tetracyklin. Borelia żyje wewnątrzkomórkowo oraz przekracza barierę krew- mózg, co stwarza dodatkowe problemy w czasie leczenia, bo tylko niektóre antybiotyki penetrują barierę krew- mózg i tylko niektóre działają wewnątrzkomórkowo.
Borelia zwykle usadawia się w tkance łącznej jak skóra, ścięgna, ściany naczyń krwionośnych, w tym w naczyniach mózgowych, także w mięśniach i w tkance nerwowej, a tu w komórkach glejowych i nerwowych. Borelia jest znajdowana w większych ilościach we wzgórzu, gdzie atakuje ośrodek mózgowy zawiadywania układem czuciowym i bólem, w korzeniach grzbietowych rdzenia kręgowego, miazdze zębowej oraz w gałkach ocznych. Zmiany w układzie nerwowym powodowane przez boreliozę są na tyle charakterystyczne, że przez wiele lat występowały jako samodzielna jednostka chorobowa zwana zespołem Bannwartha. W 1948 roku opisał je Bannwarth jako zaczynające się pojawieniem rumienia skórnego, określanego jako ECM - erythema chronicum migrans, do którego sukcesywnie dołączały objawy limfocytarnego zapalenia opon mózgowych, bóle korzonkowe i objawy zapalenia nerwów czaszkowych i obwodowych. Dopiero w 1982 roku Willy Burgdorfer odkrył krętka, nazwanego później na jego cześć Borrelia burgdorferi i wykazał ich związek przyczynowy z zespołem Bannwartha. Z tego powodu zespół Bannwartha klasyfikowany jest jako neuroborelioza. Istnieje hipoteza, że bakteria wytwarza toksynę bakteryjną odpowiedzialną za co najmniej część objawów choroby takich, jak zaburzenia pamięci, bezsenność oraz drętwienia kończyn i języka oraz zaobserwowaną w tej chorobie reakcję Jarischa-Herxheimera. Wprawdzie nie istnieje test wykrywający toksyny bakterii, ale pomimo to odkryto hemolityczną aktywność Borrelia burgdorferi, a w DNA Borelii odkryto fragment kodujący odmianę jadu kiełbasianego. Wiadomo również, że ściana komórkowa bakterii zawiera toksyczny lipopolisacharyd oraz peptydoglikan mający własności prozapalne. Borelia nie upośledza metabolizmu białek i nie powoduje widocznego wyniszczenia organizmu stąd często pacjenci nie wyglądają na chorych, co utrudnia szybkie rozpoznanie.
Nieleczona borelioza przebiega u człowieka w 3 etapach:
1) etap infekcji zlokalizowanej:
+ erythema migrans - rumień wędrujący - w miejscu ukąszenia przez kleszcza pojawia się rumieniowa zmiana na skórze (często przemieszczająca się obwodowo); występuje nie we wszystkich przypadkach choroby.
+ objawy grypopodobne.
2) etap infekcji rozproszonej:
+ nawracające dolegliwości stawowe,
+ objawy podrażnienia lub zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i nerwów obwodowych,
+ zapalenie mięśnia sercowego.
3) etap infekcji przewlekłej:
+ niedowład, porażenie nerwów obwodowych,
+ zaburzenia czucia,
+ zaburzenia psychiczne,
+ zaburzenia pamięci,
+ zanikowe zapalenie skóry,
+ bóle mięśniowo-stawowe,
+ przewlekłe zmęczenie.
Przebieg kliniczny boreliozy może być bardzo zróżnicowany. W przypadku gdy ukąszenie kleszcza zostało przeoczone, a rumień albo nie wystąpił, albo został niezauważony, najczęściej podejrzewa się chorobę w przypadku licznych objawów pochodzących z różnych systemów jak układ nerwowy, szkieletowo-mięśniowy, pokarmowy, rozrodczy, wydalniczy, hormonalny u człowieka uprzednio zdrowego.
Następujące objawy wiąże się z przebiegiem przewlekłej boreliozy:
* gorączka, poty, dreszcze, fale gorąca z nieznanych powodów,
* zmiana masy ciała (przybranie lub utrata),
* zmęczenie napadowe lub stałe, ociężałość, słaba wytrzymałość fizyczna,
* bezsenność, płytki sen,
* bezdech nocny,
* wypadanie włosów z nieznanych powodów,
* drętwienie kończyn lub tylko palców, budzące ze snu (czasem bardzo zmienne),
* drętwienie języka, zwłaszcza jego czubka lub warg, zaburzenia smaku,
* bóle gardła,
* bóle jąder,
* bóle bioder,
* bóle i kurcze mięśni,
* tiki mięśni twarzy lub innych mięśni,
* bóle głowy, zwykle części potylicznej,
* bóle i obrzmienia stawów, często zmienne i wędrujące,
* sztywność stawów i kręgosłupa szyjnego, trzeszczenie szyi,
* bóle zębów bez wyraźnych powodów stomatologicznych,
* nieregularność menstruacji z nieznanych powodów,
* nieoczekiwana laktacja, bóle piersi,
* podrażniony pęcherz lub zakłócenie działania pęcherza moczowego,
* utrata sprawności seksualnej lub libido, aseksualność,
* bóle i podrażnienie żołądka,
* refluks żołądkowo-przełykowy,
* zmiana rytmu wypróżnień (zaparcia lub biegunka),
* bóle w klatce piersiowej i w żebrach,
* przeszywające bóle,
* krótki oddech, kaszel, zadyszka,
* skoki pulsu i ciśnienia krwi,
* bloki serca lub inne arytmie (zwykle zmienne i oporne na leczenie), szmery w sercu,
* kardiomiopatia przerostowa,
* kłucia, mrowienie o zmiennym charakterze, utrata czucia jak w polineuropatii, palenie skóry,
* zapalenie nerwu trójdzielnego,
* paraliż twarzy (paraliż Bella),
* zaburzenia widzenia: podwójne rozmyte widzenie, czarne plamy w polu widzenia, nadwrażliwość na światło (zwykle badanie okulistyczne nie wykazuje zmian),
* zaburzenia słuchu: dzwonienie w uszach, bóle uszu, nadwrażliwość na dźwięk,
* nasilona choroba lokomocyjna, zawroty głowy, utrata równowagi,
* zła tolerancja alkoholu i nasilanie się objawów po alkoholu,
* zaburzenia koncentracji i otępienie: trudności w znalezieniu potrzebnego słowa, problemy z rozumieniem tekstu czytanego, wzmożona ilość błędów ortograficznych, trudności w rozumieniu dłuższych zdań lub szybkich dialogów, liczne wypadki 'z nieuwagi', zapominalstwo, luki pamięciowe, dezorientacja, uczucie 'odrealnienia',
* zmiany nastroju, drażliwość, depresja,
* 'parkinsonowskie' drżenia rąk i innych części ciała,
* czterotygodniowa cykliczność symptomów: dwa tygodnie lepiej, dwa tygodnie gorzej,
* nadwrażliwość skóry, bolesność na dotyk,
* idiopatyczne zapalenie prostaty,
* nadwrażliwość na chemikalia i zapachy,
* nietypowe ataki padaczkowe,
* zapalenie wątroby,
* porażenia nerwów obwodowych.
Mnogość powyższych objawów sprawia, iż ich występowanie staje się przyczyną wielu błędnych interpretacji. Należy pamiętać, że nie każde zmiany nastroju, szumy uszne czy palenie skóry świadczyć muszą o boreliozie - objawy wymienione powyżej wiążą się z dziesiątkami innych chorób. Wśród nich może być i choroba Morgellons, jeśli ta jest jak niektórzy podejrzewają powikłaniem boreliozy lub podobnym stowarzyszonym zakażeniem.
Nie trzeba być bogaczem,by ofiarować coś cennego
drugiemu człowiekowi.
(Dorothy Green)