.Rok temu, siedząc w pracy poczułem się bardzo źle, złapałem za serce z racji przyspieszonego tętna, mocno spanikowałem. O własnych siłach trafiłem na izbę przyjęć, gdzie podano mi coś na uspokojenie. Po szybkim EKG wypis do domu z zaleceniami, żeby nie dać się nerwicy. Problemy pojawiły się później. Przez następne dni aż do dzisiaj cierpię na zaburzenia równowagi (coraz silniejsze) - uderzam się w głowę o rury w domu. Moja dziewczyna zauważyła też, że nierówno chodzę. RTG kręgosłupa - lekka skolioza, zniesienie lordozy szyjnej. Dobra, można to podciągnąć pod kręgosłup. Gorszym problemem były dla mnie problemy z przełykaniem, które utrzymywały się dwa tygodnie od ataku. Po dwóch tygodniach problem przełykania minął. Od tego czasu natomiast nawiedzały mnie raz na jakiś czas dodatkowe skurcze serca, problemy z tolerancją na zimno (drgawki przy ujemnej temperaturze), niezmiennie problemy z równowagą. Zauważyłem, że zmniejszyła się moja tolerancja na alkohol i bardzo, bardzo źle czuję się następnego dnia po wypiciu większej ilości alkoholu. Pojawiały się napady lęku i podobne.
Pół roku później, jeszcze przed tegorocznymi wakacjami, powiększyły mi się węzły chłonne szyjne. Badanie USG węzłów wykazało charakter "raczej odczynowy" - tak mam napisane w wypisie. Lekarz w szpitalu zakaźnym zrobił mi dużo testów krwi. Wyszło, że mam wirusa Epsteina-Barra, ale jedyne co powiedziano, że "możliwe, że mononukleoza". Dodatkowo w badaniu krwi wyszły limfocyty atypowe 4%. Dostałem takie wyniki:
Toxoplasma gondii IgG - ujemny
Toxoplasma gondii IgM - ujemny
Anty HCV - ujemny
Anty CMV IgG - ujemny
Anty CMV IgM - ujemny
HIV - ujemny
AG HBs - ujemny
Anty EBV igM - ujemny
Anty EBV VCA/EA IgG - dodatni
Węzły chłonne od tego czasu pomniejszyły się. Nie mogę powiedzieć, że zniknęły całkowicie, są mniejsze, ale nadal wyczuwalne.
Poza delikatnymi zaburzeniami równowagi o sprawie byłbym właściwie zapomniał. Do niedawna, kiedy z dnia na dzień czułem się coraz gorzej. Jesienią wyskoczyła mi afta w jamie ustnej. Kiedy zeszła, na wardze pojawiło się niewielkie ognisko opryszczki. Kiedy natomiast zeszła opryszczka, zaczęła mnie potwornie boleć głowa i w ciągu dwóch dni doznałem paraliżu prawej strony części twarzy (przebieg standardowy - utracenie czucia w języku, później stopniowe tracenie zdolności ruchowej całej prawej strony twarzy).
Tego samego dnia, kiedy doszło do paraliżu twarzy, pojechałem do szpitala. Tam zostałem przyjęty na tomografię głowy (bez kręgosłupa), która nie wykazała żadnych zmian. Okulistka również powiedziała, że nie dostrzega zmian. Dostałem Encorton (40mg x 10 dni, potem codziennie 5mg mniej do końca), 5x zastrzyki witaminowe Milgamma, tabletki osłonowe na żołądek, krople do oczu, skierowanie na rehabilitacje twarzy i tyle.
Problem polega na tym, że od tego czasu mam coraz większe problemy z prostym chodzeniem, szczególnie np. poza domem, gdzieś w centrach handlowych, w miejscach, gdzie znajduje się dużo ludzi. Pojawia się dużo mrowień w stopach, rękach. Ciężko to opisać, ale czuję, że moja prawa strona jest osłabiona. Nie mam problemów ze zrobieniem jedzenia, ale dłuższa aktywność na pewno nie działa na mnie dobrze. Szybko się męczę, intensywnie się pocę. Nadal pobolewa też mnie głowa. Samoistnie drżą mi losowe mięśnie (szczególnie oko po stronie porażonej i chyba powieka). Strasznie pali mnie w kręgosłupie szyjnym (ale to już któryś rok z kolei, z tym, że teraz bardzo się nasiliło). Mam lekkie problemy ze słuchem (jak ktoś krzyknie, na lewym uchu słyszę wyraźne podbicie dźwięku, natomiast na prawym, po porażonej stronie twarzy, słyszę dudnienie i przeciągłe echo, szumy, piski). Od około połowy roku cały czas coś przelewa mi się też w brzuchu. USG brzucha także niczego nie wykazało.
Dopiero po paraliżu twarzy powiązałem, że może to być stwardnienie rozsiane. 4 lata temu miałem również problemy z oddechem. Szybko męczyłem się po wejściu na 4 piętro. Badania na astmę (spirometria i inne) wykazały, że nie ma żadnych zaburzeń. Od tego czasu dość często miewałem dodatkowe skurcze serca. Jednak problemy z oddychaniem zniknęły po około 2 miesiącach i właściwie nigdy już nie wróciły. Zostały tylko te skurcze.
Nie ukrywam, że moje samopoczucie w ostatnich tygodniach leży i kwiczy po całości. Przeczytałem już wiele historii na tym forum. Dodaję więc też swoją, choć jest w niej jeszcze bardzo dużo do dodania. Ciężko usiedzieć mi na tyłku z wiedzą, że z dnia na dzień czuję się coraz gorzej i nic z tym nie robię. A kolejna wizyta u neurologa dopiero za tydzień.
Co zalecacie robić w takiej sytuacji? Ja już się trochę pogubiłem i właściwie ciężko znaleźć mi jakikolwiek inny punkt zaczepienia w tej sytuacji. Wiele lat myślałem, że to kręgosłup z którym faktycznie miałem sporo problemów. Dużo się garbiłem, pracowałem przy biurku. No ale przy takich objawach, zawędrowałem właśnie tutaj. Witam raz jeszcze
.
. Docelowo marzę o legwanie, ale to wiadomo - dużo czasu, pieniędzy, odpowiedzialności. Póki co felsumki 
