Forum Dyskusyjne Stwardnienie Rozsiane

Nie na temat, ale szczepionka na polio wielu właśnie doprowadziła do kalectwa...

Są ludzie którzy nie chcą szczepić dzieci, każdy niech wybiera sam

Obecnie jestem w 6 miesiącu ciąży i po dotarciu do źródeł, badań, opracowań itd. nie zdecyduję się na szczepienie dziecka. Na pewno nie w pierwszym dniu życia.

Zawartość rtęci no ok, tiomersalu w szczepionce wzw B jest dosyć kontrowersyjna zwłaszcza podana noworodkowi, który nie do końca ma wykształconą barierę krew mózg. Dodatkowo dziecko w pierwszych miesiącach życia ma przeciwciała matki więc jest względnie bezpieczne. Mojego pokolenia nikt nie szczepił w pierwszej dobie, medycyna była mniej zaawansowana, a jakoś dożyliśmy szczęśliwie do XXI w.

Ciężko jednak merytorycznie porozmawiać na temat szczepień z personelem medycznym głównie dzięki sponsorowanym studiom przez koncerny farmaceutyczne i możecie się ze mną nie zgadzać, ale uważam, że jesli chodzi o duże pieniądze zdrowie ludzi jest na drugim miejscu.

Nada ja nie szczepię. Miałam to zrobić po 4 mcu życia dziecka, ale mały ma już 1,5 roku i nie dostał żadnej szczepionki. Myślę, że jeśli zgłebiłaś wiedzę i poznałaś historie wielu dzieciaczków wiesz co mam na mysli. Mi wystarczy niepełnosprawna kuzynka po szczepionce na Polio i zespół Aspergera u dziecka koleżanki po szczepieniu 5w1... O innych nie wspomnę. Teraz gdy mam podejrzenie SM tym bardziej nie zaszczepię swego syna.

Ja szczepiłam obowiązkowymi, w tym 5w1. Ale znam też osoby, które szczepią zalecanymi, bo... znały dzieci, które mało nie zeszły z powodu rotawirusów czy pneumokoków. Tak więc poznawałam historie (i w sieci i w realu) zarówno tych, którzy źle wyszli na szczepieniu, jak i tych, którzy źle wyszli na niezaszczepieniu. Każde szczepienie przeżywałam, po każdym uważnie obserwowałam Dzieci. Ale - ja bym nie zaszczepiła, zaszczepiłby Małżonek-racjonalista.

A wracając do głównego przedmiotu wątku: są osoby chore, które właśnie w wierze znajdują ukojenie. Po prostu podchodzą do życia: widocznie Bóg tak chciał. Co nie oznacza, że nie próbują się leczyć czy ćwiczyć... Wszak Jana Pawła II też Bóg doświadczał i papież wówczas dawał przykład wytrwałości w wierze. Nie, to nie jest moja postawa... ale czasem żałuję, że ja tak nie potrafię.

Witajcie,
dla mnie wiara była ogromną pomocą, szczególnie tuż po diagnozie.
Nie wiem, czy można mówić, że Bóg tak chciał i w ogóle wydaje mi się, że rozstrzyganie dlaczego tak się stało nie ma sensu.
Mnie to spotkało i próbuję się w tym odnaleźć. Chociaż czasam, kiedy jest ciężko i przychodzi pokusa, by stawiać pytania dlaczego mnie to spotkało i budzi się żal do pana Boga, ale wiem, że to do niczego nie prowadzi i należy tego unikać.
Po prostu trzena Mu zaufać

Amnezja, tak zgadzam się z tym co napisał ten ksiądz, że świat jest pełny cierpienia, chorób i bólu, bo to jest nieracjonalne, ale napisał też, że choć bezradny wobec bólu, cierpienia, choroby i zła , ale wierzący Chrystusowi, rozumiem go, bo wierzę i ufam BOGU, który jest ze mną codziennie.

Polecam książkę Nicki Vujicica Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!, autor trafił w dziesiątkę, ręce i nogi mam, ale tak jakbym ich nie miała, a ograniczeń coraz mniej, nie dlatego, że okoliczności się zmieniły to paskudztwo ciągle mam, tylko moje myślenie. Nicki powiedział, jeśli sam nie doświadczas cudu, bądź cudem dla innych! Mam wybór- i Ty go masz biorąc w swoje ręce odpowiedzialność za własne szczęście.

A moim szczęściem jest BÓG!

Ja swoje dolegliwości potraktowałam jako część Bożego planu . Myślę, że rzeczy które nas spotykają mają na celu coś zmienić - nas, nasze otoczenie, poznać z nas ludźmi, którzy wniosą coś do naszego życia, bądź my do ich itp. Myślę, że wszystko co nas spotyka jest w gruncie rzeczy dla nas dobre i ma czemuś służyć. Ciężko oceniać proces podczas jego trwania, w procesie liczy się ostateczny cel, który moim zdaniem będzie Dobry.

I Amen.
Połączę ten temat z już istniejącym i pamiętajmy, że Bóg ma wiele twarzy i dla każdego może oznaczać coś innego.
A szczepienia? Wiadomo przecież, że to kompletnie nie na temat tego wątku. Jednak, a jakże - wystarczy skorzystać z forumowej wyszukiwarki i ... bingo, jest i o szczepieniach

Jak mieć nadzieję na wyleczenie, to tylko u Pana Boga. Trzeba wierzyć, że nas uleczy a jeśli nie uleczy to sprawi, że życie z chorobą "pokula" się łatwiej i szczęśliwiej

manonim pisze:Ja swoje dolegliwości potraktowałam jako część Bożego planu . Myślę, że rzeczy które nas spotykają mają na celu coś zmienić - nas, nasze otoczenie, poznać z nas ludźmi, którzy wniosą coś do naszego życia, bądź my do ich itp. Myślę, że wszystko co nas spotyka jest w gruncie rzeczy dla nas dobre i ma czemuś służyć. Ciężko oceniać proces podczas jego trwania, w procesie liczy się ostateczny cel, który moim zdaniem będzie Dobry.

Też tak myślę jak Ty. Zgadzam się szczególnie z tą podkreśloną myślą.
Taka postawa jest raczej rzadkością.
Nazwał bym to perspektywą, dystansem. Gdzieś zasłyszałem takie powiedzenie. Nie próbujmy zmieniać na siłę to na co mamy znikomy wpływ, a raczej szukajmy tego co możemy zmienić. Powiem szczerze, mnie choroba przykładowo nauczyła i nadal uczy...CIERPLIWOŚCI.

Nie wiedziałam gdzie umieścić te zdjęcia,wybrałam ten temat
Pielgrzymka do Medjugorie
Podróż autokarem (Czechy, Austria, Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina - ok 20 godz)
widoczki Chorwacja - poprzednie państwa przespałam

Medjugorie kościół

i z tyłu ołtarz polowy gdzie w lecie odbywają się nabożeństwa

ludzi sporo i z różnych stron świata

krzyż z tyłu kościoła

Widać, że pielgrzymka udana. Za miesiąc też tam jadę. Już nie mogę się doczekać

Dorotka u podnóża góry Krizevac

Kri¾evac (czyt. Kriżewac) to wzgórze wznoszące się ponad Medziugorjem (520 m), na którym parafianie 15 marca 1934 roku wznieśli krzyż ze zbrojonego betonu o wysokości 8,56 m. Na krzyżu wyryto napis: «Jezusowi Chrystusowi, Odkupicielowi rodzaju ludzkiego na znak wiary, miłości i nadziei, na pamiątkę 1900 rocznicy męki Jezusowej»..
droga krzyżowa

widoki na Medjugorie

pomnik o. O.Slavko Barbarica, który całe życie oddał posłudze w Medjugorie - zmarł na Krizevacu

krzyż na Krizevacu

niektórzy szli boso...

ale to już całkowita extrema, tam cały czas były takie kamienie...