Zapraszamy chętnych na bezpłatny coaching osobisty i zawodowy.
Garść informacji o co w tym chodzi:
„Technika coachingu polega na wydobywaniu mocnych stron ludzi, pomaganiu im w omijaniu osobistych barier i ograniczeń w celu osiągnięcia celu, a także ułatwieniu im bardziej efektywnego funkcjonowania w zespole. Coaching koncentruje się na rozwiązaniu (a nie na poszukiwaniu przyczyn problemów), promując rozwój nowych strategii myślenia i działania ". [R. Dilts.]
"W rzeczywistości profesjonalny coaching wykorzystuje wszelkie dostępne narzędzia psychologii, psychoterapii, edukacji, kreatywnego myślenia, komunikowania się itp., uwolnione od jakichkolwiek „klinicznych” aspektów. Spotkania w jego ramach wykorzystują rozmowę tylko jako kanał porozumiewania się, podczas gdy ich istotą są przede wszystkim różnego rodzaju instrukcje, ćwiczenia, „eksperymenty”, działania i zadania, które pomagają klientowi w praktyczny sposób wprowadzać zmiany w jego życiu i pracy. Tak rozumiany coaching wymaga od prowadzącej go osoby odpowiedniego i wszechstronnego przygotowania, jakkolwiek by je zdobyć, nie trzeba być psychoterapeutą, ani kończyć studiów psychologicznych, które i tak w swoim programie zawierają mnóstwo zbędnych dla coacha elementów. Jego przygotowanie powinno mieć przede wszystkim praktyczny charakter oraz zapoznawać z wyselekcjonowanym materiałem, przydatnym dokładnie w tego rodzaju pracy."
(info za strony www.econlp.com)
Mam na imię Ewa i od kilku lat pracuję w Centrum Informacji o SM w Warszawie.
Serdecznie zapraszam Was na bezpłatne, indywidualne zajęcia coachingowe, które organizujemy dla osób z SM, mieszkających w Warszawie (lub w pobliżu). Więcej informacji znajdziecie na stronie www.ptsr.org.pl
Pozdrawiam serdecznie i ciepło na wiosnę,
I zapraszam,
Coaching - skuteczny sposób, aby osiągnąć swoje zamierzenia!
A na wsi - może naradzenie się z kimś dobrze znajomym, kto Cię zna, wie jakie są Twoje mocne i słabe strony, orientuje się w realiach Twojego codziennego życia, dobrze ci życzy, z kimś, komu na Tobie zależy.
Naprawdę uważacie, że taki 'coach' potrafi w skuteczny sposób pomóc komuś innemu, niż 'wypalonemu' biznesmenowi czy menedżerowi? Przykłady z życia wzięte mile widziane.
'Kołczing' - co za okropne słowo. Ciekawe, czy się zadomowi w naszym języku, czy to tylko przejściowa moda. A 'doradca', to nie to samo?
Naprawdę uważacie, że taki 'coach' potrafi w skuteczny sposób pomóc komuś innemu, niż 'wypalonemu' biznesmenowi czy menedżerowi? Przykłady z życia wzięte mile widziane.
'Kołczing' - co za okropne słowo. Ciekawe, czy się zadomowi w naszym języku, czy to tylko przejściowa moda. A 'doradca', to nie to samo?
Dzięki za komentarze i zainteresowanie. I naprawdę zachęcam do sprawdzenia. Tym bardziej, że u nas bezpłatnie, więc niczego nie wydrenuje. Dziwi mnie trochę,że Maria znalazła gdzieś na stronie econlp informacje wskazujące na stosowanie "uzdrawiających paraleków". Ale cóż... każdy ma prawo do swobodnej interpretacji. Zaprzeczanie byłoby chyba zastanawiające, prawda? 
Rzeczywiście rozmowa z kimś, kto zna nasze mocne i słabe strony, zna warunki życia i możliwości, jest życzliwą osobą i znającą realia życia z SM jest nieocenioną pomocą. I wtedy nie potrzeba żadnych specjalistów. Tylko co zrobić, kiedy takich osób akurat przy nas nie ma?
Coaching, nazwa pewnie równie dziwna jak kiedyś internet. Może ma szansę na upowszechnienie się, może nie. Ale zdecydowanie więcej ma wspólnego z "treningiem" niż z doradztwem. Zresztą, zapożyczono ją ze sportu, a dokładniej z koszykówki. Oczywiście w USA. Trener wie jak pomóc zawodnikom w osiąganiu zamierzonych efektów, choć często zawodnicy przewyższają go talentem. Nie opiera się tylko na własnych rozwiązaniach, ale głównie skupia się na możliwościach i strategiach działania wykorzystywanych przez osobę, którą "trenuje". Jest trochę jak przewodnik po górach. Pokazuje którędy można pójść, jaki sprzęt będzie pomocny, jak rozłożyć siły i dostosować tempo marszu do wybranej trasy, itp. Ale cel wyprawy wybiera ochotnik. No i przewodnik go tam nie zaniesie. Wchodzi się o własnych siłach.
Rady też są ważne i czasem wystarczy pomoc doradcy, jeśli jest on ekspertem w danej dziedzinie. Rada, jest jednak czyjąś subiektywną opinią, która może jednej osobie pomóc a dla innej będzie bezużyteczna. Bo pochodzi ze "świata" właściciela rady. Wydaje się, że ludzie bardziej cenią sposoby działania, osiągania celów, poprawy jakości życia, które sami odkryją, uświadomią sobie i zastosują.
Świat wokół nas szybko się zmienia, środowisko pracy również rozwija się w dynamicznym tempie. Czasem potrzeba zatrzymać się i "dopasować" swoje możliwości do zamierzeń. A w przypadku SM takie dopasowywanie dotyczy nie tylko pracy, ale funkcjonowania w innych kontekstach. Wtedy może przydać się spojrzenie obserwatora, który nie ocenia, nie krytykuje, tylko szuka rozwiązań dobrych dla danej osoby. Z coachingu korzystają często osoby, które dobrze sobie radzą, znają swoją wartość. Chcą tylko szybciej ustalić co jest im potrzebne, żeby zrealizować swoje plany. Lepiej funkcjonować. Zmienić, zmodyfikować coś, dostosować się do nowych warunków. W życiu, w pracy, w sobie samym.
Możliwość osobistego sprawdzenia to więcej niż wiara. Zachęcam.
Rzeczywiście rozmowa z kimś, kto zna nasze mocne i słabe strony, zna warunki życia i możliwości, jest życzliwą osobą i znającą realia życia z SM jest nieocenioną pomocą. I wtedy nie potrzeba żadnych specjalistów. Tylko co zrobić, kiedy takich osób akurat przy nas nie ma?
Coaching, nazwa pewnie równie dziwna jak kiedyś internet. Może ma szansę na upowszechnienie się, może nie. Ale zdecydowanie więcej ma wspólnego z "treningiem" niż z doradztwem. Zresztą, zapożyczono ją ze sportu, a dokładniej z koszykówki. Oczywiście w USA. Trener wie jak pomóc zawodnikom w osiąganiu zamierzonych efektów, choć często zawodnicy przewyższają go talentem. Nie opiera się tylko na własnych rozwiązaniach, ale głównie skupia się na możliwościach i strategiach działania wykorzystywanych przez osobę, którą "trenuje". Jest trochę jak przewodnik po górach. Pokazuje którędy można pójść, jaki sprzęt będzie pomocny, jak rozłożyć siły i dostosować tempo marszu do wybranej trasy, itp. Ale cel wyprawy wybiera ochotnik. No i przewodnik go tam nie zaniesie. Wchodzi się o własnych siłach.
Rady też są ważne i czasem wystarczy pomoc doradcy, jeśli jest on ekspertem w danej dziedzinie. Rada, jest jednak czyjąś subiektywną opinią, która może jednej osobie pomóc a dla innej będzie bezużyteczna. Bo pochodzi ze "świata" właściciela rady. Wydaje się, że ludzie bardziej cenią sposoby działania, osiągania celów, poprawy jakości życia, które sami odkryją, uświadomią sobie i zastosują.
Świat wokół nas szybko się zmienia, środowisko pracy również rozwija się w dynamicznym tempie. Czasem potrzeba zatrzymać się i "dopasować" swoje możliwości do zamierzeń. A w przypadku SM takie dopasowywanie dotyczy nie tylko pracy, ale funkcjonowania w innych kontekstach. Wtedy może przydać się spojrzenie obserwatora, który nie ocenia, nie krytykuje, tylko szuka rozwiązań dobrych dla danej osoby. Z coachingu korzystają często osoby, które dobrze sobie radzą, znają swoją wartość. Chcą tylko szybciej ustalić co jest im potrzebne, żeby zrealizować swoje plany. Lepiej funkcjonować. Zmienić, zmodyfikować coś, dostosować się do nowych warunków. W życiu, w pracy, w sobie samym.
Możliwość osobistego sprawdzenia to więcej niż wiara. Zachęcam.
W ramach naszego projektu coaching prowadzi osoba, która ukończyła szkolenie z coachingu w ośrodku posiadającym akredytację EAP, czyli Europejskiego Stowarzyszenia Psychoterapii i jest członkiem (ten ośrodek) Polskiej Izby Coachingu. Prowadzący pracuje z osobami z SM od 4 lat jako psychoterapeuta, trener (prowadzenie warsztatów i grup wsparcia) oraz właśnie coach. Więcej informacji o sobie pewnie udzieli w bezpośredniej rozmowie telefonicznej lub "osobistej".
Program nasz nie jest współfinansowany przez Unię, ale Miasto stołeczne i Wojewodę. Sprawa zwykle wygląda tak, że ludzie pracujący w organizacji pozarządowej(tu PTSR) mają jakiś pomysł, piszą projekt i szukają środków na finansowanie. Tu nie ma jakichś "odgórnych" instrukcji gdzie ma się odbywać jakaś działalność. Wszystko zależy od inicjatywy ludzi w danym regionie. Dlatego w niektórych miastach są jakieś propozycje a w innych nawet nie ma oddziału PTSR. Każda zainteresowana osoba może stworzyć w swojej miejscowość oddział PTSR. Więcej info udzieli zainteresowanym pani Ania Gryżewska z Rady Głównej (022) 856-76-66 , lub mail biuro@ptsr.org.pl
Program nasz nie jest współfinansowany przez Unię, ale Miasto stołeczne i Wojewodę. Sprawa zwykle wygląda tak, że ludzie pracujący w organizacji pozarządowej(tu PTSR) mają jakiś pomysł, piszą projekt i szukają środków na finansowanie. Tu nie ma jakichś "odgórnych" instrukcji gdzie ma się odbywać jakaś działalność. Wszystko zależy od inicjatywy ludzi w danym regionie. Dlatego w niektórych miastach są jakieś propozycje a w innych nawet nie ma oddziału PTSR. Każda zainteresowana osoba może stworzyć w swojej miejscowość oddział PTSR. Więcej info udzieli zainteresowanym pani Ania Gryżewska z Rady Głównej (022) 856-76-66 , lub mail biuro@ptsr.org.pl
"Dziwi mnie trochę,że Maria znalazła gdzieś na stronie econlp informacje wskazujące na stosowanie "uzdrawiających paraleków" "
Nic dziwnego, że Cię dziwi, bo niczego takiego nie znalazłam i tego nie napisałam - stwierdziłam tylko, że 'dostrzegam analogię'.
To co znalazłam na stronie econlp wzbudziło we mnie wątpliwości. Z 'coachingiem' wiążą naprawdę duże pieniądze - wystarczy popatrzeć na ceny kursów zarówno dla 'trenerów', jak i dla 'odbiorców'. Mało kto będzie gotowy wysupłac taką kwotę, jeśli nie przyniesie mu to wymiernych korzyści. Stać na to firmy, które traktują wydane na 'trening osobisty' pieniądze jako inwestycję w pracowników. Pracownik po takim kursie może poprawić swoje umiejętności negocjacyjne, zdobyć więcej klientów, poprawić wizerunek firmy. To wszystko raczej kojarzy mi się mało sympatycznie z przekazywaniem klientom (tak się nazywa osoby poddawane treningowi) umiejętności manipulowania innymi w celu osiągnięcia własnych celów (na ogół łatwo mierzalnych).
I, jak pisalam wyżej, coś mnie odpycha od tych nowinek, które, jak rozumiem, wypełniły z jednej strony próżnię jaka powstała wskutek zmian społeczno-obyczajowych (głównie osłabienie lub rozpad więzi rodzinnych, zanik rodzin wielopokoleniowych, pojawienie się nowych potrzeb konsumpcyjnych), a z drugiej odpowiedziały na potrzeby firm, dla których rozwój jest warunkiem przetrwania. Rozumiem też, że to mój problem.
Trudno przecenić udzielenie komuś skutecznej pomocy w zdobyciu pracy. Z tego co piszesz wynika, że istnieje jednak tez inna, sympatyczniejsza twarz 'coachingu'.
Życzę kursantom, by odnieśli oczekiwane korzyści.
Nic dziwnego, że Cię dziwi, bo niczego takiego nie znalazłam i tego nie napisałam - stwierdziłam tylko, że 'dostrzegam analogię'.
To co znalazłam na stronie econlp wzbudziło we mnie wątpliwości. Z 'coachingiem' wiążą naprawdę duże pieniądze - wystarczy popatrzeć na ceny kursów zarówno dla 'trenerów', jak i dla 'odbiorców'. Mało kto będzie gotowy wysupłac taką kwotę, jeśli nie przyniesie mu to wymiernych korzyści. Stać na to firmy, które traktują wydane na 'trening osobisty' pieniądze jako inwestycję w pracowników. Pracownik po takim kursie może poprawić swoje umiejętności negocjacyjne, zdobyć więcej klientów, poprawić wizerunek firmy. To wszystko raczej kojarzy mi się mało sympatycznie z przekazywaniem klientom (tak się nazywa osoby poddawane treningowi) umiejętności manipulowania innymi w celu osiągnięcia własnych celów (na ogół łatwo mierzalnych).
I, jak pisalam wyżej, coś mnie odpycha od tych nowinek, które, jak rozumiem, wypełniły z jednej strony próżnię jaka powstała wskutek zmian społeczno-obyczajowych (głównie osłabienie lub rozpad więzi rodzinnych, zanik rodzin wielopokoleniowych, pojawienie się nowych potrzeb konsumpcyjnych), a z drugiej odpowiedziały na potrzeby firm, dla których rozwój jest warunkiem przetrwania. Rozumiem też, że to mój problem.
Trudno przecenić udzielenie komuś skutecznej pomocy w zdobyciu pracy. Z tego co piszesz wynika, że istnieje jednak tez inna, sympatyczniejsza twarz 'coachingu'.
Życzę kursantom, by odnieśli oczekiwane korzyści.
Tak. Rzeczywiście w obecnym świecie często zarabia się na tym, co kiedyś było normalnym i bezinteresownym elementem życia i współżycia społecznego.
Jakiś czas temu pracowałam w szkole rodzenia. Razem z koleżankami mówiłyśmy kursantom, czyli młodym rodzicom, o sprawach, które kiedyś były oczywiste i dostępne w domu, tylko z racji tego, że uczestniczyło się w życiu rodziny. Młodzi ludzie we własnych rodzinach obserwowali to, co wiąże się z narodzeniem, opieką i wychowaniem dziecka. Dla kogoś, kto tego doświadczył jako rodzic to były wręcz banały. A my występowałyśmy w roli ekspertów, "z ramienia nauki o zachowaniu ludzkim". Mam takie refleksje - smutne - że ten wszechobecny pęd może nas czasem odsuwać od normalnego, ludzkiego funkcjonowania. Czasem wymaga się od nas, lub sami wymagamy od siebie - bycia "nadzwyczaj" skutecznym, komunikatywnym i efektywnym.
Ale może tez chodzić o coś innego. Jeśli jest mi w jakimś stopniu trudno dostosować się do zmieniających warunków życia lub pracy, albo jeśli nie mogę zdecydować się na coś o czym marzę, myślę od dawna, albo wiem dobrze czego chcę, a potrzebuję nieco dodać sobie siły, wsparcia - to ile tracę nie podejmując żadnego działania, tylko wciąż zastanawiając się nad tym. I tu znowu pojawia się coś w rodzaju nacisku ze strony otoczenia i rzeczywistości. Premiowane są szybkie reakcje. To często jest trudne i obciążające.
Dlatego może być niekiedy potrzebna pomoc, wsparcie na które nie trzeba długo czekać, tylko po nie sięgnąć...
Jakiś czas temu pracowałam w szkole rodzenia. Razem z koleżankami mówiłyśmy kursantom, czyli młodym rodzicom, o sprawach, które kiedyś były oczywiste i dostępne w domu, tylko z racji tego, że uczestniczyło się w życiu rodziny. Młodzi ludzie we własnych rodzinach obserwowali to, co wiąże się z narodzeniem, opieką i wychowaniem dziecka. Dla kogoś, kto tego doświadczył jako rodzic to były wręcz banały. A my występowałyśmy w roli ekspertów, "z ramienia nauki o zachowaniu ludzkim". Mam takie refleksje - smutne - że ten wszechobecny pęd może nas czasem odsuwać od normalnego, ludzkiego funkcjonowania. Czasem wymaga się od nas, lub sami wymagamy od siebie - bycia "nadzwyczaj" skutecznym, komunikatywnym i efektywnym.
Ale może tez chodzić o coś innego. Jeśli jest mi w jakimś stopniu trudno dostosować się do zmieniających warunków życia lub pracy, albo jeśli nie mogę zdecydować się na coś o czym marzę, myślę od dawna, albo wiem dobrze czego chcę, a potrzebuję nieco dodać sobie siły, wsparcia - to ile tracę nie podejmując żadnego działania, tylko wciąż zastanawiając się nad tym. I tu znowu pojawia się coś w rodzaju nacisku ze strony otoczenia i rzeczywistości. Premiowane są szybkie reakcje. To często jest trudne i obciążające.
Dlatego może być niekiedy potrzebna pomoc, wsparcie na które nie trzeba długo czekać, tylko po nie sięgnąć...
- ma SM i wciąż zwleka z pójściem do pracy. 
Inteligentna, wykształcona a pewności jej brakuje. Nawet nie szuka a póki co nie ma przeszkód, żeby pracowała. Pomoże jej to?Oczywiście, że może skorzystać. Ustalenie tego, co chce się robić, jakie są możliwości, umiejętności, itp jest właśnie dobrym celem, nad którego opracowaniem i realizacją można pracować w trakcie coachingu. Wewnętrzne wzmocnienie się może być pierwszym krokiem zarówno do poszukiwania, jak i zmiany pracy, lub życiowej aktywności.
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 247 gości