hey wszystkim

[ewa]

Witaj Kamilu! Myślę, że najważniejsze, to nie okazywać załamania. Mnie lekarze ciągle powtarzali że SM to choroba na życie, a nie na umieranie!!! Z nią trzeba żyć i już. Niestety czasami trafia się bardzo agresywna jej postać, ale dzisiaj jest już łatwiej załapać się na wczesne leczenie i częściowe powstrzymanie postępu choroby. Zwłaszcza gdy jest się tak młodym człowiekiem. Bądźcie silni i nie pozwólcie dziewczynie się załamać. Podejście do choroby ma bardzo duże znaczenie. Psychika to potęga!!!

[haniutek]

Witam nowoprzybyłe niewiasty

[lara283]

jeśli chodzi o program to na razie mało wiem jestem umówiona 15 grudnia na podpisanie dokumentów czy sie godze na ich warunki a jest ich sporo wtedy tez dowiem sie wszystkiego dokładnie


[ Dodano: 2008-11-17, 13:46 ]
i sie z wami podziele oczywiście

[ Dodano: 2008-11-17, 13:54 ]
a teraz o czymś innym,sm stwierdzono u mnie 2 miesiące temu ,jakoś sie trzymałam natomiast teraz jest fatalnie dotarło do mnie ,ze przeciesz ta choroba będzie ze mną do końca,że nie wiem czy będzie dobrze czy będe mogła chodzic normalnie ,czy będe mogła mieć upragnione dziecko ,napiszcie prosze jak w tym wszystkim odnaleść sens życia bo jakoś tego nie widzee

[Sylwiątko]

Jak ja Cię rozumiem, przez pierwsze miesiące po diagnozie, pełen entuzjazm. nic mi nie jest,chodzę,pracuję, bawię się z dzieckiem, zajmuję się domem. Mineły dwa miesiące i kolejny rzut,ale po solumedrolu odpuścił, odetchnełam z ulgą, będę normalnie życ, nawet zaświtało mi w głowie:może to nie sm? kolejne dwa miesiące, następny rzut. Tym razem nie było(nie jest) tak różowo:prawa strona jest mniej sprawna, chodzę o kuli itd i itp. Zakwalifikowałam się do programu leczenia avonexem. Co daje mi siłę? Po skończonej kurcji zrobię wszystko,żeby zajśc w ciążę. A dzisiaj? Jeżdże na rowerku, robię na drutach,spotykam się z ludźmi. Po prostu żyję!!!

[lara283]

a więc mamy ten sam cel,najwarzniejsze to leczenie ,moze będzie dobrze musi być dobrze ,prawdaa?

[ Dodano: 2008-11-17, 22:32 ]
i dziękuje za twoje słowa wiem że nie jestem z tym sama ,tylko czasami jest tak bardzo cieżko niestety ,kiedy rano wstaje i znów mam problemy z chodzeniem,kiedy jestem tak bardzo zmęczona choć nie ma powodu bym była i strach przed rzutem który moze przyjść,

[ Dodano: 2008-12-17, 16:31 ]
jutro jade do szpitala ,pierwszy dzień terapi badania ,i nie wiem co jeszcze,zobaczymy ,trzymajcie za mnie kciuki

[lara283]

Długo mnie nie było ale jestem biore avonex już 10 zastrzyk ,a jak sie czuje ,sama nie wiem co o tym myśleć raz dobrze raz bardzo żle z chodzeniem nie zmniło sie nic ale może trzeba czasu zobaczymy!!!!!!!

[Sylwiątko]

Na wszystko potrzeba czasu. Ja wzięłam cponad czterdzieści zastrzyków(rebifu) i też nic się nie zmieniło,ale pozostaje nadzieja,że przynajmniej nie będzie gorzej.

[lara283]

Masz racje trzeba mieć nadzieje ,i to mnie trzymaa

[Ananke]

Witaj
ja jestem pół roku po diagnozie i nadal ciężko poskładać myśli. Szczęście w nieszczęściu, że czuję się dobrze, biorę betaferon, tylko czasami dopadają mnie myśli bez sensu, bo za bardzo szukam objawów choroby. A tak naprawdę to nie mogę narzekać na swój stan zdrowia. Jak dla mnie to chciałabym zatrzymać czas, bo jeżeli ma być tak jak teraz to chciałabym żeby to trwało jak najdłużej

[Natalia86]

Witam laro283:-) ja sama na początku diagnozy zostałam zakwalifikowana do progarmu leczenia Copaxonem i początki zawsze są trudne, a teraz gdy już skończyłam leczenie w tym programie żałuję zę trwało to tak krótko bo przez 2lata nie miałam żadnych problemów. Życzę Tobie tego samego i aby zawsze było lepiej

[lukas]

bary

[Beata:)]

Hejka

[Myszona]

Witam dziewczyny!

[pablo.photo]

Siema, Siema, Siema