Mam na imię Andrzej, lat 37, los mi sprawił psikusa w 2002 roku. Od 3 lat prawie nie opuszczam mieszkania.
Do tej pory chorobę znosiłem po męsku. Byłem twardy i niezłomny. Jakieś pół roku temu coś we mnie pękło. Poczułem straszny smutek, ból w duszy i czarną dziurę w sercu. Zacząłem wręcz desperacko szukać w sieci kobiety, którą będę mógł najzwyczajniej w świecie przytulić. Nie znalazłem. Dwie literki SM, wypaliły chyba mi na czole etykietkę z napisem - trędowaty.
Dzisiaj - jak co noc - grzebałem się w internecie. Zupełnie przypadkiem trafiłem tutaj. Może choć tutaj będę się czuł jak człowiek, i będę mógł sobie z kimś pogawędzić.
Pozdrawiam
)
ale ciągle mam nadzieję że to się zmieni, bo jestem pewien że to się zmieni 
W Andrzejki trzeba było do Nas zawitać,to imprezkę by się rozkręciło 
Lepiej poczekać i trafić na porządny materiał genetyczny,bo jak człek się na plewy załapie łapiąc co mu sie na ząb nawinie,to potem trudno sie takiego niechcianego rzepa pozbyć 
