Witam!!!

[martyna]

Beatko, pozwalam wlać w moje szlachetne 4 litery i to porządnie

Paulus5r to szykuj coś do jedzonka
U mnie cała rodzina uważa mnie za baaaardzo silną osobę, która się nie poddała i która walczy każdego dnia, którą nigdy nic nie boli i która nigdy nie płacze.....szkoda tylko,że nie wiedzą co siedzi mi w środku, ile ta choroba przynosi bólu i cierpienia i ile łez już wylałam.....

Ale dość biadolenia

Za oknem słonko aż miło popatrzeć

[Beata:)]

szkoda tylko,że nie wiedzą co siedzi mi w środku, ile ta choroba przynosi bólu i cierpienia i ile łez już wylałam....

Ty to wiesz, ja to wiem, my to wiemy (chorzy) a reszta?I tak nie będą tego nigdy do końca rozumieć i może to dobrze?

Ale dość biadolenia

Brawo

[martyna]

Pewnie dobrze.....
Ja skrzętnie to ukrywałam i ukrywam żeby ich nie martwić.....i jak to powiedział moja przyjaciółka :"powinnaś dostać oskara za grę aktorską".....
Może kiedyś w tym innym, podobno "lepszym" życiu dostanę

[Sylwiątko]

Paulus5r,co ja robię? Niestety nic. Ja udaję,że wszystko jest w porządku,rodzina udaje,że jest wszystko w porządku. Ja się nie żalę,oni po cichu próbują mi pomóc,ja udaję,że tego nie widzę. Nie umiem z nimi rozmawiać o chorobie i nie chcę tego robić. Tak naprawdę to nie wiem czy żyjemy normalnie czy każdy tylko gra. Niestety nawet nie umiem płakać,ja chyba tak naprawdę liczę na cud.
Martyna,ja od przyjaciółki usłyszałam,że jestem tak dzielna,że aż to w.....a.

[Paulus5r]

Sylwiątko, Ja tez poki co udaje ze wszystko jest swietnie dobra mina do złej gry a tak naprawde od srodka mnie zjada to jakies wariactwo ta straszna bezsilnosc ze nie moge nic zrobic staram sie nie mowic o chorobie nie zale sie nikomu bo nikt mnie tak nie zrozumie jak ktos kto tez to przezywa,odpycham od siebie kazda miłosc nie chce jej jestem sama nie wiem czemu bardzo destrukcyjna chce zeby wszyscy dali mi swiety spokoj zeby to samo sie jakos ułozyło ale cos czuje ze jak nie zaczne czegos robic to koniec zamkne sie w swoim swiecie i to juz bedzie koniec....ale wiem ze a przynajmniej mam taka nadzieje ze przyjda piekne dni

[Sylwiątko]

Przyjdą,muszą!!!Jak po nocy przychodzi dzień a po burzy spokój!!! Mam to szczęście,że mam dziecko. Córka to taki katalizator. Jak przytula się,szwargocze,to jest mój lek na całe zło!!!

[Paulus5r]

Sylwiątko, az miło posluchac zazdrosze ci ja bede układac sobie wszystko od poczatku do konca powoli małymi kroczkami boje sie tylko ze jak mi sie noga podwinie to juz sie nie podniose ... no ale probowac trzeba najbardziej boje sie o psychike łatwo mnie wykorzystac i boje sie ze ktos moze to zrobic a tego juz chyba bym nie przezyła

[Liriel]

staram sie nie mowic o chorobie nie zale sie nikomu bo nikt mnie tak nie zrozumie jak ktos kto tez to przezywa

No tak a może przez to nie dajesz im szansy zrozumieć co czujesz. Może faktycznie nie zrozumieją na 100% ale przynajmniej będą wiedzieć dlaczego tak a nie inaczej się zachowujesz. Zawsze łatwiej podzielić się problemami z kimś bliskim. A i bliscy będą wiedzieć, że są dla Ciebie oparciem - a jak się okazuje dla nich to też ważne. Póki nie znajdzie się 100% środek na to świństwo, to rodzina i przyjaciele są niezawodnym lekarstwem (dla mnie )

[martyna]

Sylwiątko super że masz córeczkę masz dla kogo walczyć!!!też bym tak chciała

Liriel,witaj ja często nie mówię, żeby nie martwić....wiem że im też jest ciężko ze świadomością mojej choroby....ale wiem też że zawsze mogę na nich liczyć

[a_g_n_e_s]

Dziewczyny, wierzcie mi, zdrowi też potrafią zrozumieć chorych tylko trzeba dać im szansę. Rozumiem, że na początku jest złość, chęć izolacji od wszystkiego i wszystkich, ale- moim zdaniem- to właśnie powoduje, że ludzie nie znają choroby, więc jej nie rozumieją. Piszcie i rozmawiajcie o SM, to trudne, ale bardzo ważne.
Pozdrawiam

[Sylwiątko]

Nie chcę obarczać najbliższych swoimi kłopotami,dlatego niewiele mówię. Próbowałam,ale nie umiem, psycholog nie pomógł.Ten typ tak ma, i na szczęście mam Was.
Co mi to da? Najpierw powiem mężowi jak się czuję,on pojedzie do pracy,później będę się zamartwiać,że on się zamartwia,błędne koło.
mimo to,mam ogromne wsparcie w rodzinie. Na pytanie :jak się czujesz?zawsze odpowiadam:dobrze. Kilka miesięcy temu pojechałam z mężem do neurologa,oczywiście nic mi nie było,z gabinetu wyszłam ze skierowaniem do szpitala.
Martyna na galę wręczania Oskarów wybierzemy się razem

[Liriel]

Podziwiam Was dziewczyny. Ja bym tak nie umiała. Widać dużo zależy od charakteru. Oskar Wam się należy jak najbardziej.

[artur68]

Podziwiam Was dziewczyny. Ja bym tak nie umiała. Widać dużo zależy od charakteru. Oskar Wam się należy jak najbardziej.

A chłopaki to nic

[Paulus5r]

tez sie należy

[Liriel]

A chłopaki to nic

Och tak tak, <kajam się> chłopakom też i to po dwa