Choruję od 15 lat.Trzydniowy paraliż po przebytej ospie wietrznej z 41 st.gorączki.Od tamtego czasu już nigdzie nie pobiegłam-chyba że we śnie.Rzuty ostatnio mam często-z raz na 2 lata zrobiło się co 2 m-ce.Obecnie zwą mnie domokrązcą bo chwilowo nie wychodzę z domu.Zdiagnozowana od 3 lat(wtedy dopiero się ubezpieczyłam-nagły podmuch wiatru miotnął mną 50m i nieźle się potłukłam:)-stopień umiarkowany,a nazwa nader pokrętna:Stwardnienie koncentryczne Baló...się nie przejmuję chorobą,tudziez jej nie leczę zbyt nachalnie,ponieważ po kroplówkach z solu ewidentnie mi się pogorszyło,a w moim wieku Fundusz nic innego nie proponuje.Realia.
Gdzieś kiedyś dorwałam książkę"Sobie moc",i najbardziej spodobało mi sie stwierdzenie:"Zdarzyć się może,ze mimo wszystkich Twoich wysiłków nie masz dostepu do leczenia....zachowaj spokój i wiarę że rzut minie i siły wróca..."I tak właśnie staram się żyć.
Wiem doskonale co to choroby neurologiczne.Moja Mama leży mi w domu od 15 lat w pampersie i z cewnikiem-jej brat tak samo,dziadek leżał lat 25.Stąd moje założenie że może jednak jakiś mały wredny uszkodzony gen może dać ciała i takie "nie halo" objawy.
Uczepiłam się w tej chwili nadziei w związku z doktorem Simką,i będę starała się dostać do Katowic wszelkimi sposobami.Od Was dowiedziałam się "czym to się je",i jak się skontaktować.
Pozdrawiam bardzo serdecznie wszystkich forumowiczów,podziwiam neolę za pomysł i wytrwałość!Zakochałam się w animacji Sylwiątka
-Byle do końca przebierać witkami!Zdrówka życzę i powodzenia we wszystkich przedsięwzięciach! 
