Na imię mi Alicja (powszechnie określana małym rudym zUem
),a lat mam 25.Staram się być grafikiem komputerowym choć na codzien "poświęcam" się sprzedawaniu mebli Moja przygoda z SM zaczęła się 17 października tuż przed moim ślubem.Położyłam się spać zdrowa obudziłam z niedowładem/cierpnięciem nóg korpusu i lewej dłoni.16listopada byłam na rezonansie który wykazał charakterystyczne zmiany w mózgu.Usłyszałam wstępnie "wyrok" w postaci SM który nie wiedzieć czemu wcale mnie nie przeraził.Wiem czym jest ta choroba(miałam styczność z osobą cierpiącą na SM),wiem jak przebiega,wiem ze to wcale nie jest koniec życia które miałam do tamtego dnia^^Jedyne czego się boje to kraju w którym żyje bo widzę jak bardzo po macoszemu traktowany jest program leczenia ludzi z tą przypadłością.
Obecnie zbieram siły i odwagę na wycieczkę do kliniki we Wrocławiu i poddanie się punkcji w celu całkowitego potwierdzenia.Doprowadza mnie do szewskiej pasji myśl ze ktoś będzie kazał tak ruchliwej i niespokojnej osobie jak ja leżeć przez 24h w bezruchu
Jeszcze raz witam wszystkich serdecznie i mam nadzieje ze szybko się tu za klimatyzuje ^^
).Wiem,że w Bydgoszczy w szpitalu wojskowym pozwalają osobom po punkcji wstawać na siusiu 
,niemniej później idzie dalej leżeć 
skąd ja to znam 
i glowa do gory 
.