witamMam na imię Maja, mieszkam w Gdyni. Rocznik 80 dwoje dzieci na koncie
W 2008 po powrocie ze spaceru poczułam coś dziwnego w oku. Wydawało mi się, że coś mi wpadło i przeszkadza. Okulista wykluczył ciało obce. Lewa strona twarzy zaczyna mrowić. Neurolog diagnozuje zapalenie nerwów twarzowych. Skierowanie na rezonans. Opis- ognisko nieaktywne w płacie potylicznym (lewa strona). Dostaje leki, ale ich nie biorę bo ...zachodzę w ciążę
. Objawy ustępują w ok. 90%.W 2009 urodziłam syna 
. Wróciłam po macierzyńskim do pracy nie powtórzyłam rezonansu. Grudzień 2010 jestem ponownie w szpitalu ...na porodówce. Tym razem córka . No i cóż...przewinę do teraz marzec 2013 budzę się rano, prawa noga mrowiąca. Następny dzień z dodatkiem lewej słabej. Wizyta u neuro-skierowanie na rezonans. W miedzy czasie ręce dokładnie tak jak nogi. Opis rezonansu:pięć ognisk nieaktywnych w mózgu, pięć aktywnych oraz aktywne ognisko w rdzeniu.Wszystkie objawy mijają po dwóch tygodniach. Został lekko drętwiejący lewy kciuk
Idę do szpitala na punkcję. Gdańsk Szpital Wojewódzki-poniedziałek punkcja, od wtorku do czwartku solu medrol w piątek wychodzę z diagnozą sm 
. Byłam na to jednak gotowa. Staram się nie szaleć, nie masakrować się myślami. Kurcze nie chce za dużo myśleć. Pewnie jak wszyscy mam nadzieję, że nie będzie tragedii. Na razie nie chcę kuć się interferonem, czekam grzecznie w kolejce. Próbuję z omega 3 w oleju lnianym(pasta dr Budwig)tu też pewnie wszyscy próbowali. Ja lubię zdrowo jeść, jestem trochę szurnięta na tym punkcie.Mąż tak mówi, ale popiera moją decyzję dot. interferonu. Może jakiś program odbędzie się latem w szpitalu. Może copaxone... ale póki co nie chce,może źle robię napiszcie jeśli chcecie ... fajnie poczytać od tych, którzy wiedzą więcej z góry dziękuję....pozdrawiam Was serdecznie
Jeśli chodzi o dzisiaj to też jestem w jakiejś kolejce. Bardzo się boję dnia kiedy telefon zadzwoni- jeśli wogóle zadzwoni. Nie chcę przeżywać tego ponownie, choruję po tym strasznie, ale może to właśnie to sprawiło, ze dzisiaj po 9 latach choroby jestem nadal zupełnie sprawną osobą... Nie wiem. Moi bliscy czekają na ten telefon a ja się go boję. Boję się, że zadzwoni i boję się też, że już nie zadzwoni. Mimo to, że biorąc te zastrzyki jestem bardziej chora niż bez nich, wiem, że jeśli telefon zadzwoni - to ja się zgodzę. Ze strachu przd chorobą, dla rodziny i dla świadomości, że zrobiłam wszystko co możliwe aby jak najdłużej pozostać sprawną osobą. 
Ale tak właśnie to wygląda z mojego punktu widzenia. Widać tak już musi być... Jestem zadowolona, że zastrzyki się skończyły ale z drugiej strony boję się, że bez nich choroba wróci i sobie o mnie przypomni 