.Długo mi zajęło dołączenie do Waszego grona, chociaż zaglądałam na to forum już od jakiegoś czasu. Myślę,że pierwsze objawy choroby miałam już w 2007 roku. Bóle kręgosłupa doprowadziły do operacji kręgosłupa odcinka lędźwiowego- jedna w 2008 druga 2009. Nawet wróciłam do pracy, lecz w 2011 było tragicznie- z trudem chodziłam. W 2011 wyszłam ze szpitala z podejrzeniem SM, diagnoza była dość dziwnie przekazana. Lekarka nie potrafiła powiedzieć mi wprost. Ja wcześniej myślałam o tej chorobie i to z moich ust padło, czy to SM? ona tylko powiedziała tak i po rozmowie. Nie było wsparcia, rozmowy, tłumaczenia czego mogę się spodziewać 
. Czy lekarzy nie uczą jak należy przekazywać diagnozę? Rok później znów szpital i postawiono ostateczną diagnozę SM wtórnie postępujące.Do programów nie kwalifikuję się, leczenia brak, tylko łagodzenie objawów (NLP,coś na sztywnienie, wit.B). ZUS wysłał na rehabilitację po, której ból kręgosłupa był jeszcze większy.
Obecnie mój świat jest bardzo mały, tylko dom (4 piętro bez windy). Nie poddaję się, duże wsparcie mam w domownikach. Wszystkim życzę dużo siły i wytrwałości. Pozdrawiam
