Forum Dyskusyjne Stwardnienie Rozsiane

Witam, mam na imię Ania i mam męża chorego na SM. Trochę już poczytałam na Forach w temacie tej choroby ale tak na prawdę nie wiele jeszcze wiem.Boję się tego co może być później ale staram się wspierać męża tak jak potrafię. Czasem życie potrafi nas zaskoczyć a my musimy podnieść się i iść dalej.Bardzo Kocham mojego męża, mamy dwoje cudownych dzieci, które mają dopiero 4 i 5 lat, no i nie wiele jeszcze rozumieją z tego co się dzieje. Myślę, że jakoś sobie poradzimy z tym co nas spotkało ale miło byłoby mieć wsparcie... Pozdrawiam. Ania.

Witaj Aniu:)
Znalazłaś we właściwym miejscu. To forum to kopalnia wiedzy na temat SM i na pewno znajdziesz tu dużo informacji:)
Pozdrowienia dla Ciebie i męża:)

Witaj Aniu w naszym forum. I trzymam za Ciebie i Twojego męża kciuki. I musisz mieć nadzieję że będzie wszystko dobrze. W sumie SM to nie wyrok da się w miarę normalnie z tym żyć co prawda czasami nie jest łatwo. Ale są gorsze choroby. Nie myśl tak co będzie później bo niektóre postacie SM są łagodne . Więc głowa do góry. I jeszcze raz trzymam za Waszą rodzinne kciuki i serdecznie pozdrawiam.

Cześć Aniu.
Choróbsko może przybrać zupełnie nieoczekiwaną postać. Na forum jest sporo osób mających już spory staż chorobowy i radzi sobie całkiem dobrze i normalnie, w dosłownym znaczeniu tego słowa, żyje. Głowa do góry.
Ważnym niesamowicie jest fakt, iż jesteś blisko męża.
Pozdrawiam.

Wojtek masz dożo racji w tym co piszesz

ania nowicka pisze:Bardzo Kocham mojego męża, mamy dwoje cudownych dzieci, które mają dopiero 4 i 5 lat, no i nie wiele jeszcze rozumieją z tego co się dzieje. Myślę, że jakoś sobie poradzimy z tym co nas spotkało ale miło byłoby mieć wsparcie...

Serdecznie witam
Aniu, wsparcie bliskich to najlepsze i cudowne lekarstwo, w tej chorobie to jest bardzo ważne by chory nie czuł się opuszczony. To Forum jest właściwym miejscem i na dobre dni i na te gorsze, to kopalnia wiedzy. SM jest różne, nie ma 2 takich samych przypadków, raz jest lepiej raz gorzej. Pozdrawiam Ania

Witaj Aniu

Cześć Anka . Naczytałem się trochę na tym forum o braku akceptacji ludzi chorych przez rodziny. Może kiedyś znajdę to podeślę Ci linki, może szefowa to szybciej ogarnie Nikt nie chciałby znaleść się w podobnej sytuacji. Pięknie że wspierasz swojego męża.

Aniu, wsparcie bliskich to najlepsze i cudowne lekarstwo

Podpisuję się pod słowami Namezji
Pozdrawiam

Witaj. Wiem co to znaczy wsparcie, bo kiedy mnie zdiagnozowano mój obecny Małżonek był jeszcze stanu wolnego, podobnie jak i ja. Więc z perspektywy chorej powiem Ci - to naprawdę dużo znaczy jak partner wspiera I pamiętaj - czasem takiego chorego trzeba pogłaskać po główce, a czasem solidnie kopnąć w 4 litery, żeby się ogarnął. Ważne, że wie, że ma dla kogo. I że taki ewentualny kopniak to tylko z miłości i dla jego dobra

ania nowicka pisze:Boję się tego co może być później ale staram się wspierać męża tak jak potrafię. Czasem życie potrafi nas zaskoczyć a my musimy podnieść się i iść dalej.Bardzo Kocham mojego męża, mamy dwoje cudownych dzieci, które mają dopiero 4 i 5 lat, no i nie wiele jeszcze rozumieją z tego co się dzieje. Myślę, że jakoś sobie poradzimy z tym co nas spotkało ale miło byłoby mieć wsparcie...

Aniu każdy się boi, zdrowi też ale po Twoim wpisie czuję, że dacie sobie radę.

ania nowicka pisze: miło byłoby mieć wsparcie...

I vice versa , Witam Cię na forum Aniu

Witaj Aniu

Witam i ja

Witamy u nas
Jesteś obok męża i to bardzo dużo, ale pojawiłaś się tutaj a to znaczy, że chcesz być aktywnie wspierająca żoną i to jest bardzo bardzo cenne. Razem dacie radę! Pozdrawiam was serdecznie!

Witaj

witaj