Kącik złego humoru

[Jolcia]

JA też w troskach takie życie

[Iffonka]

jaki ja miałam dzisiaj poranek wstałam, pies oczywiście szczęśliwy, poszłam do łazienki, wychodzę a tu piękna kałuża siku. Nie wiem co się stało, wieczorem jak zwykle była wyprowadzona i to zdecydowanie później niż zwykle, no to musiałam wycierać, potem spacerek, padało, psina zmokła, a jak tylko przekroczyła próg mieszkania to się ślicznie otrzepała, na szczęście tapeta nie wchłania szybko wody i udało mi się wszystko wytrzeć łącznie z podłogą, dostała żarełko i nie minęło 5 minut i wszystko było z powrotem na podłodze i znowu sprzątanie. mam nadzieję, że to tylko taki zbieg okoliczności.

[homag]

Annegret nie jesteś żadną kaleką.To pierwsze.
A po drugie to nie warto tracić czas na znajomość z osobami,których traktujemy jak przyjaciół a oni są gó..o warci.A po za tym to - książka mi się podoba
Agnieszko fajnie,że wszystko się dobrze skończyło i dlatego
Eliza ja na punkcie swoich dzieci też mam chopla.Wiem co czujesz bardzo dobrze.Twój synek wie,że nie możesz go odprowadzać ale wie też,że go kochasz
Martynko też dołączam swoje kciuki i oczywiście
David polska policja jest skorumpowana i tylko czasem,gdy mamy trochę szczęścia wszystko ułoży się tak jak powinno.Dobrze,że braciak cały i zdrowy.

[mika36]

Byłam dziś. Uciekłam i znowu jestem. Nie wiem, czy właśnie tutaj powinnam pisać. Dawno mnie nie było. Jawnie nie pisałam, lecz czytałam, głównie o chorobie i możliwości jej leczeniu lub nie leczeniu. Niektórzy z nas sprawili, że niewiele wiem o chorobie i zaczynam mieć wątpliwości czy interferon to można nazwać lek. Przecież faktycznie to on nie leczy. Ma dużo skutków ubocznych a wcale nie musi powstrzymać rzutów. Nie jestem nawet do końca przekonana o tym, że to jak teraz się czuję zawdzięczam właśnie interferonowi (nie jest cudownie, ale znośnie). A co by było gdybym go nie brała? Znam ludzi chorych, którzy całkiem dobrze się trzymają od wielu lat, a wspomagają się tylko Solu, jak zachodzi taka potrzeba. Pomóżcie mi zrozumieć! Porszę

[Annegret]

Iffonka- mam nadzieję, że faktycznie to tylko zbieg okoliczności. Jednak poranek z lekka szokujący

Wojtku- cieszę się, że książka się podobała Mam rozgrzebaną powieść z okresu schyłku imperium zachodniego tylko nijak nie mogę wziąć się do roboty Jak tak dalej pójdzie to do końca roku nie skończę. A co do tej znajomości... Wiesz, po prostu żal mi 20 lat "przyjaźni". Nie sądziłam, że tak się zachowa. Dzięki za dobre słowo

[aura]

mika36,
jestem osobą ktora odmowiła interferonu 8 la temu,ot myślałam sobie niech leczą się bardziej potrzebujacy ,myslałam że ja nie jestem tak cieżko chora,

teraz ledwo chodzę,obrzydliwe zawroty głowy,podwójne widzenie,brak równowagi,niesprawne rece, igły nie nawleke, moja przygoda z kynologią odpada,tak wiec myślałam długo jak to dalej pociagnie?

Postanowiłam skorzystac z interferonu ,czekam na wyniki czy mogę to brac , z wielka obawa co bedzie? jak zareaguje mój organizm? czy wątroba to zniesie?


nie wiem co napisze za kilka lat ,zaszkodzi czy pomoże?

To musi kazdy z nas sam zdecydować na dzień dzisiejszy po kilku latach jestem osoba zdecydowana na interferon aczkolwiek z wielkimi obawami

[konwalia]

Annegret szkoda czasu i łez na tych pseudo przyjaciół, Uśmiechnij się głowa do góry

[martyna]

Reniu Ty wiesz, że....dziękuję

Aniu
Moja przyjaźń (może krótsza) ale też poszła się.... nie wspomnę o pseudonarzeczonym, którego moja choroba pogoniła, gdzie pieprz rośnie i płakałam i nie mogłam się z tym pogodzić i nie mogłam w to uwierzyć, ale....teraz wiem, że nie byli warci moich łez...nawet mojego myślenia o nich....są niestety ludzie, tak fałszywi, że nie warci nawet naszego spojrzenia
moja wirtualna przyjaciółko, a kto wie może kiedyś niewirtualna

Jolciu przeganiający troski

Iffonko mam nadzieję, że dalej obyło się bez takich szokujących niespodzianek...

Wojtku dziękuję Twoje kciuki i buziaki jak zawsze niezastąpione

Mika fajnie, że jesteś
Jeśli chodzi o leczenie betaferonem i w ogóle jakiekolwiek leczenia, to niestety ale jest to indywidualna decyzja każdego z nas....jest ciężko, bo jest 1000 argumentow "za" i drugie tyle "przeciw"....ale uważam, że warto podejmować próby, ale w razie pogorszenia od razu reagować i kończyć, ale przynajmniej mieć czyste sumienie, że się spróbowało....ja osobiście leczę się już ponad 6 lat i nie żałuję, że spróbowałam, choć momentami jest ciężko i ostro narzekam na zastrzyki, wyjazdy po nowe dostawy, itd....
Tyle ode mnie....a decyzja należy do każdego z Nas...

[Jolcia]

MARTYNKO dzięki

[Annegret]

Mika- nie doradzę, bo nie mam interferonu. Cieszę się jednak, że jesteś z nami

Konwalijko i Martynko- dzięki, macie rację- nie warto
Martynko- myślę, że prędzej czy później przeniesie się do reala w końcu góra z górą się nie zejdzie, ale człowiek z człowiekiem zawsze.

[haniutek]

Pomóżcie mi zrozumieć!

Mika, pytasz co by było gdybyś nie podjęła leczenia? Nikt nie jest w stanie tego powiedzieć. Osobiście jestem po nieudanej przygodzie z interferonem. Czy żałuję, kłucia- nie. Wówczas była to terapia rekomendowana, którą mi zaproponowano, więc skorzystałam. Dzisiaj problem podjęcia decyzji jest ponownie przede mną. Tylko skutki poważniejsze. Mam dylemat. Bardziej jestem na nie, aczkolwiek jeśli w objawach po ostatnim rzucie nic się nie zmieni w ciągu najbliższych tygodni, to nie wiem czy nie będą gotowa na wyrażenie zgody na cokolwiek.
Pozdrawiam

P.S. Martyna, ma super podpis, który pozwolę sobie umieścić jako zakończenie :
Na niektóre pytania nie ma odpowiedzi i tego nauczyć się najtrudniej...

[Magdalena0410]

Witam
Ja właśnie na dniach kończę 2-letnią przygodę z betaferonem, u mnie nie zadziałało niestety kilka rzutów w czasie brania i gorsze samopoczucie niż przed leczeniem . Spróbowałam czy żałuję ? chyba nie przekonałam się na sobie o działaniu leków - i właśnie leków byłam na wizycie u mojej pani dr. która zdradziła mi wieści z ostatniego kongresu w Warszawie neurologów,że ..... nic nie wiadomo o Stwardnieniu Rozsianym nawet skąd się bierze a leki to ogólnie rzecz biorąc nie działają. Jest w tym dużo racji nic nie wiadomo albo inaczej bardzo mało i świetnie ,że do takich wniosków dochodzą neurolodzy. Walka z chorobą jak najbardziej!!! ja próbowałam teraz spokojnie będę żyć bez leków nie zamierzam już czegokolwiek brać więc zobaczymy. Miałam zabieg udrażniania żył 12-2009 kilka miesięcy po balonikowaniu rewelacja ale po upływie około 6 miesięcy wróciło złe samopoczucie a wraz z nim znów zwężenie w mojej żyle. Czekam na kolejny zabieg !!! Pozdrawiam Was gorąco

[mika36]

Dzięki za miłe słowa i zrozumienie, a co do wyjaśnienia to i tak nic nie dało. Rozumiem, ja mając wątpliwości nie zrezygnuję z interferonu, bo nigdy sobie nie wybaczę, że nie spróbowałam. Jedno jest pewne, nie będę królikiem doświadczalnym. Mam małe dzieci i mam dla kogo żyć. TEGO SIę TRZYMAM, chociaż czasem mam chwile słabości a wątpliwości co niemiara. Kocham Was!!!!!!!!!!!!!

[Bea]

Mika ja biorę od czerwca ubiegłego roku i jak do tej pory u mnie jest wszystko ok , objawy uboczne po zastrzykach niezbyt dokuczliwe , najbardziej dokuczają odczyny , czerwone swędzące place , żadnego nowego rzutu nie miałam , wydaje mi się że jest lepiej , nie bolą mnie tak często nogi , dłużej mogę pracować ale decyzję musisz podjąć sama

Aniu daj sobie spokój z takimi przyjaciółmi , przecież masz nas Kochana głowa do góry

[Łukasz]

Mika ja również często zadaję sobie pytanie czy branie interferonu ma sens, przeważnie w momentach gdy źle się czuję albo mam rzut. Czy zatrzymuje postęp choroby, sam nie wiem. Ja swoją pierwszą dwu letnią przygodę z interferonem zacząłem od razu po diagnozie jakieś 9 lat temu i często się zastanawiam co by było gdybym go nie brał, czy choroba postępowała by szybciej. Możliwe, że dziś nie jest najgorzej właśnie dzięki temu. Teraz kończę kolejne 2 lata i mam nadzieję, że choroba znów zwolni ale czy tak będzie. Tak jak każdy przechodzi SM indywidualnie tak i pewnie lek działa inaczej. Pamiętaj Mika, że w każdej chwili możesz zrezygnować z leczenia, jeśli uważasz że lek bardziej Ci szkodzi niż pomaga, bo tak też może być, decyzja należy tylko i wyłącznie do Ciebie.