Kącik złego humoru

[niusiek84]

roma1134 ja wiele lat nic nie mówiłam, bo to wstyd, bo widać nie było to po co,
ale od kiedy znalazłam to forum, nie wstydzę się, mówię o chorobie zainteresowanym, bliskim znajomym, zrzuciłam ciężar z siebie
i wiesz co? lżej o wiele mi a głupie gadanie mam w nosie

Nam nie było dane samemu poinformować tych, którym uważaliśmy że "należą" się jakieś wyjaśnienia, wytłumaczenie. Zrobiła to za nas rodzina męża.
Wszyscy są na czasie jeśli chodzi o obecny stan, postępy w leczeniu tj. aktualnie jego brak w związku ze złym wpływem leku na wątrobę, trzeba poprawić wyniki i wtedy spróbowac innego- interpretacja następująco wygląda: ale ty nie możesz zrezygnować z leczenia bo po 30 -stce będziesz musiał płacić za leki

Ale gdy ostatnio spotkaliśmy sie z bardzo dobrym kolegą męża a nie widzieliśmy się jakieś 4 lata , była wielka ulga i radość że możemy przedstawić jak my przeżyliśmy ten czas i jak czujemy a nie ktoś. Nawet dostaliśmy zaproszenie na jego ślub

Dlatego właśnie dzięki głuchym telefonom potem są jakieś dziwne spojrzenia jak na dziwaków , albo czy mu coś może zaraz nie odpadnie? - wkońcu jest chory .
W domu się z tego śmiejemy ,ale czasem to przykre.Na szczęście zdarza się to rzadko. Ogólnie to zawsze byliśmy inni

ps. nas o zarażenie jeszcze nie podejrzewano , ale staż jest może za krótki pożyjemy zobaczymy.

[renia1286]

Ale gdy ostatnio spotkaliśmy sie z bardzo dobrym kolegą męża a nie widzieliśmy się jakieś 4 lata , była wielka ulga i radość że możemy przedstawić jak my przeżyliśmy ten czas i jak czujemy a nie ktoś. Nawet dostaliśmy zaproszenie na jego ślub

Takich ludzi jest więcej, uwierz. Spotkacie jeszcze nie jednego znajomego i pogadacie szczerze. Sama się o tym przekonałam nie dawno, po tylu latach znajomości, bardzo mile zaskoczyło mnie kilka osób.

ale ty nie możesz zrezygnować z leczenia bo po 30 -stce będziesz musiał płacić za leki

z chorą wątrobą woleli by go po trzydziestce?
Dobra rada to nie jest, bo gdyby im na prawdę zależało na jego zdrowiu, uspokoili by, wsparli a po trzydziestce ew. pomogli finansowo .

W domu się z tego śmiejemy ,ale czasem to przykre.Na szczęście zdarza się to rzadko. Ogólnie to zawsze byliśmy inni

Wiem i znam to dokładnie ale życie toczy się dalej . Trzymajcie się cieplutko, pozdrawiam

[Jolcia]

znajomi bywają okrutni dopuki niemają swojego nieszczęścia w rodzinie moje sąsiadki mówią że udaje chorą bo robić mi się niechce jak bym była chora to przecierz bym niechodziła

[niusiek84]

z chorą wątrobą woleli by go po trzydziestce?
Dobra rada to nie jest, bo gdyby im na prawdę zależało na jego zdrowiu, uspokoili by, wsparli a po trzydziestce ew. pomogli finansowo

Pomocy finansowej nigdy nie było , a co do wątroby to pikuś wczoraj usłyszałam że jeden grom czy choruje na SM czy bolerioze, żeby się nie podniecać ,bo żadnej się nie wyleczy a Sm lepsze chyba jest niż bolerioza.Także wszystko jasne powiem tak...zatkało mnie
Na tym zakończyliśmy rozmowy z najbliższymi.
Nie ma jak to wsparcie rodziny, teraz jak będą chcieli z mężem porozmawiać o chorobie to już nic się nie dowiedzą ,bo On napewno już sie nie otworzy przed nimi.

[renia1286]

Nie ma jak to wsparcie rodziny, teraz jak będą chcieli z mężem porozmawiać o chorobie to już nic się nie dowiedzą ,bo On napewno już sie nie otworzy przed nimi.

niusiek84 nie marwcie się , ja też już posegregowałam rodzinę i wiem co komu mogę a komu nic. Choroba zbliża ludzi, uczy pokory no nie?
pozdrawiam Was cieplutko z podlasia

[Jolcia]

witaj RENIU

[renia1286]

Hejka Jolu

[roma1134]

Hej też nie mam wsparcia u męża ( jestem rozwiedziona )

" Sam sobie sterem żeglarzem okrętem ".

Życie jest brutalne .

[Jolcia]

witaj ROMA pozdrawiam

całuski dla RENI I ANI

[roma1134]

Dzięki za uśmiech

[darisa]

Hej;) Ja tez nie mam zbytnio wsparcia od rodziny;(może to dlatego ze mieszkam w Londynie ,ale jak jestem w Polsce nawet nikt się mnie nie zapyta jak mój stan zdrowia jak sobie daje rade itd tak jakby zero zainteresowania boli mnie to strasznie wydaje mi się ze oni chyba nie zdają sobie sprawę z tego co to za choroba heh bo widza ze np chodzę ,dobrze wyglądam i chyba wydaje im się ze jest wszystko ok Ja nie zadam od nich co dziennych telefonów ale tylko troszeczkę więcej zainteresowania po tym wszystkim co tutaj przeżyłam w tym Londynie najpierw mój chłopak miał wypadek w pracy i nie widzi na oko miał 5 operacji w ciągu 2 lat i niestety nie udalo się oka uratować i później ja zachorowałam na Sm no ale cóż trzeba żyć dalej i się wspierać dobrze ze przynajmniej mój chłopak mnie rozumie i wspiera to wszystko co tutaj przeżyliśmy jeszcze bardziej nas do siebie zbliżyło dobrze ze mamy siebie nawzajem

[koczi230]

niuśku ,chiba ci esię udało czułą strunę trącić...
dario czasem bywa że z familią najlepiej na zdjęciach itd.
ale są odstępstwa od tego.
ponoć,jak mawiali starożytni.zaczynamy w miarę rozumieć innego osobnika jak życie w kiperek nas kopnie...

[niusiek84]

niuśku ,chiba ci esię udało czułą strunę trącić...

koczi230, niechcący

[Zibi]

Hej też nie mam wsparcia u męża ( jestem rozwiedziona )

a ja nie, a też mam świadomość, że na żadne wsparcie nie mam co liczyć ale przygotowany jestem na każdą "niespodziankę"

[homag]

niusiek84 z Krainy Czarów wiem chyba co czujesz.Rodzina hmm..to ludzie,którzy trzymają się razem i pomagają sobie,bez względu na wszystko.Zawsze będę się upierał przy pozytywnym egoiźmie.Jeżeli Tobie i mężowi pomoże to super.Wypnij się na tych,którzy mącą między Wami.

to wszystko co tutaj przeżyliśmy jeszcze bardziej nas do siebie zbliżyło dobrze ze mamy siebie nawzajem

I to się liczy.Jesteście dla siebie najważniejsi.I takimi pozostańcie.