Forum Dyskusyjne Stwardnienie Rozsiane

Witajcie, nie chciałam Wam pisać i przerywać dyskusji ale dzisiaj po przeczytaniu wpisu prosiaka zrobię to. 2 tyg temu pochowałam swoją mamę i też nie umiem się z tym pogodzić

Ann pisze:Source of the post najgorzej mają ci co zostają.

I to jest prawda, trzymajcie się .

Reniu , mnie to czeka za parę lat, tak jak z chorobą, mam czas się przygotować, ale jak tu się przygotować, to chyba niemożliwe, jedyne pocieszenie to wiara, że idą gdzieś, gdzie im będzie lepiej . Niektórzy mówią, że śmierć jest częścią życia, święta prawda, a tak ciężko ją przyjąć. Trzymajcie się kochani

Ja chciałabym trochę umieć olać to wzrowe życie wszystko musi być już natychmiast a niestety już nie zawsze można sprostać naszym oczekiwaniom ciężko jest pogodzić się z niemocą i bezsilnością zastanawiam się coraz częściej co dalej jak żyć i nie wiem jak długo jeszcze będę na siłach prostać tym życiowym wyzwaniom dla zdrowych będącym normą a dla mnie ogromnym wysiłkiem

Reniu bardzo mi przykro z powodu Twojej straty...Czytałem ostatnio że fizycy udowodnili istnienie życia po śmierci więc warto w to wierzyć

Co do wzorowego życia to u mnie to działa ale tylko w pozycji siedzącej i leżącej mogę robić to co inni zdrowi.Niestety gdy przychodzi do użycia nóg sen się nagle kończy i wraca świadomość ograniczeń.Chodzenie nie jest beztroskie jak kiedyś.Trzeba planować zużycie energii bezpieczeństwo i dystans.Zawroty nie pomagają.Wczoraj zakupy w sklepie sprawiły mi wiecej trudności niż zwykle.Do tego długie kolejki na chwiejnych bolących nogach.Sprawdzałem ostatnio czy dam radę podbiec.Otóż dam "świńskim truchtem " ale czuję jakby podskakiwał mi przed oczami cały świat i tracę równowagę.Kochałem chodzenie po górach.Teraz wejscie po schodach sprawia że pulsuje mi cała głowa a nogi rwą jak diabli.Ńie chodzę już na spacery z lubą bo nie daję rady.Chciąlbym wylecìeć gdzies na wakacje na południe. Choć wiem że zwiedzanie trzeba będzie ograniczyć do minimum więc pozostaje leżakowanie przy basenie.Kiedyś naśmiewałem się z takiej formy urlopowania a dzisiaj jestem do niej zmuszony.Aktywny wypoczynek nie wchodzi w grę.Dobrze że przydaje się jeszcze w domu do obierania ziemniaków zakupów i wynoszenia śmieci....;-]

Reniu tak bardzo mi przykro po stracie tak bliskiej Ci osoby ale najważniejsze żeby nie cierpieć musimy pamiętać że tam w innym świecie jest duużo lepiej a przecież już niedługo wszyscy się tam spotkamy Powodzwnia

Reniu.. bardzo, bardzo Ci współczuję i jak zawsze nie wiem co w takich sytuacji napisać.

Ann pisze:Source of the post mam czas się przygotować, ale jak tu się przygotować

Chyba jest to niemożliwe ( przynajmniej u wielu z nas ), by się na nią przygotować, bo ona przychodzi zawsze nie w porę, choć wiemy, że stoi już za rogiem i podobno wierzymy w nowe i zupełnie lepsze życie, to i tak zawsze jest to dramat. Mój tato skończył 90 lat i nawet jeżeli uda się nam być razem jeszcze kilka lat, to śmierć też będzie nie w porę.

Homag gratuluję pięknego wieku taty może jeszcze dojdzie do 100 aby w zdrowiu tego życzę ale to czasami dziedziczy się w genach także jeszcze przed Tobą pół wieku życia tego życzę

Bardzo Wam wszystkim dziękuję

benka 2 pisze:Source of the post także jeszcze przed Tobą pół wieku życia tego życzę

Po cichu na to liczę.

Reniu

Reniu nie wiem co napisać... Jestem z Tobą

Wiosna... czyli pierwsze wiosenne katary i kaszle w domu

Po raz kolejny sąsiedzi chcieli uszkodzić mój wózek inwalidzki.
Uszkodzono zamek do komórki w której chowam wózek.
Nie mogę wymienić wkładki w zamku Gerda
Została chyba przylutowana.
Nie będzie miała wózka, to będzie musiała sprzedać mieszkanie .

Co za draństwo i znieczulica Reniu bardzo współczuję czy nie ma na to bezprawie kary czy nie można coś z tym zrobić?przecież żyjemy w państwie prawa powodzenia Reniu

Trzeba być skończonym gnojem żeby robić takie rzeczy...Roma nie poddawaj się

Wysłane z mojego LenovoA3300-H przy użyciu Tapatalka