Forum Dyskusyjne Stwardnienie Rozsiane

Skąd ja wiedziałam, że gdy wejdę w temat Ani - uśmiech i głęboki wdech i wydech w moich płucach zagości ?
Spieszmy się, bo ... jak napisał L.Staff :

"Już? Tak prędko? Co to było?
Coś strwonione? Pierzchło skrycie?
Czy nie młodość swą przeżyło?
Ach, więc to już było... życie?"

Wyciągamy wnioski - Lewa, lewa, lewa

Źle czy dobrze, okaże się później. Ale trzeba działać, śmiało chwytać życie za grzywę. Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania.
Czynów i decyzji, choć niekiedy przynoszą smutek i żal, nie żałuje się.

To teraz ja, akurat u mnie na czasie

Reniu, związane z Twoim zagadnieniem

Aniu - sorki, że bez przesłania tym razem, ale

Anula - to dlatego nie mogę spać, ze się komuś śnię mam nadzieję, że ta osoba ma koszmary i się obudzi najlepiej z wrzaskiem , żebym mogła w końcu spokojnie przespać noc

mam nadzieję, że ta osoba ma koszmary i się obudzi najlepiej z wrzaskiem , żebym mogła w końcu spokojnie przespać noc

Dokładnie o tym samym myślę od kilku dni. Najgorsze, że nie wiem gdzie mnie nosi

Zośka,Renia ...nie wiem Dziewczynki,gdzie Wy się po nocach szlajacie
Proponuję popytać domowników,bo w sumie można usłyszeć fajne odpowiedzi
Ja tak czasami ładnie zagaję " Krzysiu...a nie śniłam ja się Tobie tej nocy?.."
A odpowiedź bywa... różna ...ale czasami ...



Usłyszałam,być może przeczytałam kiedyś też takie zdanie..:

"Kto ma oczy zamknięte w dzień,ten nie może spać w nocy"

..ale to trzeba mieć jakieś..straszeczne wyrzuty sumienia

anula;) pisze:"Kto ma oczy zamknięte w dzień,ten nie może spać w nocy"

Anula, tak czasami lepiej nie widzieć, aby spać w nocy


"Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu"
Antoine de Saint-Exupéry

podobno można i tak



ale ja mam tak,

"...Odkąd sięgam pamięcią zawsze było coś nie tak.
W niełasce, w ciągłym nieszczęściu los bił na oślep.
Szybko przestałam być dzieckiem, czy choć przez chwile byłam nim.
I naprawdę nic co ludzkie mi obce nie jest.
Zabawne jakie rzeczy potrafią czasem do głowy przyjść...
A ja za dużo widzę, zbyt mocno czuję."

nawet jeżeli mam nie spać po nocach

Po wielu latach znów natrafiłam na to opowiadanie i muszę się z Wami nim podzielić. Nie wiem kto jest jego autorem.

Po 12 latach wspólnego życia moja żona zażyczyła sobie, abym zaprosił inną kobietę na obiad i do kina. Powiedziała:
- Kocham cię, ale wiem, że inna kobieta też cię kocha i chciałaby spędzić trochę czasu tylko z tobą.
„Inna kobieta”, o której wspomniała moja żona to moja mama. Owdowiała 19 lat temu i od tego czasu była sama. Ponieważ moja praca, rodzina, trójka dzieci pochłaniały cały mój czas i energię, odwiedzałem ją bardzo rzadko. Tamtego wieczoru zadzwoniłem, żeby zaprosić mamę na kolację i do kina.
- Co się stało? Wszystko w porządku w domu? – zapytała z trwogą. Moja mama jest typem człowieka, który spodziewa się złych wieści, jeśli telefon dzwoni późnym wieczorem.
- Po prostu pomyślałem, że będzie miło wybrać się gdzieś razem – powiedziałem.
- To byłoby wspaniale – odpowiedziała mama.
Przyjechałem po nią w piątek po pracy. Czekała na mnie przed domem, lekko zdenerwowana. Miała na sobie sukienkę, w której widziałem ją w ostatnią rocznicę jej ślubu i starannie ułożone włosy.
- Powiedziałam moim znajomym, że mój syn spędzi dziś ze mną wieczór i wszyscy byli pod wrażeniem – powiedziała mama, wsiadając do samochodu.
Zabrałem mamę do restauracji. Mama wzięła mnie pod rękę i stąpała tak, jak gdyby była pierwszą damą. Musiałem czytać jej nazwy dań w karcie, ponieważ nie wzięła okularów. Spojrzałem na nią znad karty dań i zobaczyłem, że się uśmiecha z nostalgią.
- Kiedy byłeś mały, to ja czytałam ci kartę dań - powiedziała cicho.
- Nadszedł czas, abym mógł to odwzajemnić – odpowiedziałem.
Podczas kolacji rozmawialiśmy. To nie była żadna szczególna rozmowa, po prostu opowiadaliśmy sobie, co ostatnio wydarzyło się w naszym życiu. Zagadaliśmy się tak bardzo, że spóźniliśmy się do kina. Kiedy żegnałem się z mamą pod drzwiami jej mieszkania, powiedziała:
- Kiedyś jeszcze raz pójdziemy do restauracji. Tym razem ja cię zaproszę.
Zgodziłem się…
- Jak spędziliście wieczór? - spytała mnie żona, gdy wróciłem do domu.
- Wspaniale! O wiele lepiej, niż się spodziewałem.
… Kilka dni później mama miała zawał. Zmarła, zanim przyjechała karetka. A jeszcze po kilku dniach dostałem list z opłaconym przez mamę zaproszeniem do restauracji, w której spędziliśmy tamten ostatni wieczór. W liście mama napisała: „Zapłaciłam z góry za naszą kolację. Co prawda, nie jestem pewna czy będę mogła w niej uczestniczyć, ale kolacja jest opłacona dla dwóch osób – dla Ciebie i dla Twojej żony. Prawdopodobnie nigdy nie znajdę słów, żeby powiedzieć Ci, jakie znaczenia miał dla mnie tamten wieczór, który spędziliśmy razem. Kocham Cię, synku.

Być może nigdy już nie otrzymasz takiej bezwarunkowej miłości, jaką jest miłość rodzicielska. Rodzice to jedyni ludzie na świecie, którzy szczerze cieszą się z naszych sukcesów i boleją z powodu naszych porażek. Jeśli wciąż masz taką możliwość – korzystaj z każdej nadarzającej się chwili, ponieważ dzień, w którym ich zabraknie, może nadejść całkiem niespodziewanie…

W gąszczu niewidzial­nych twarzy.
Gorzkich złudzeń.
Zam­glo­nych pragnień.
Obezwład­niających wątpliwości.
Roz­sy­panych nadziei.
Potłuczo­nych marzeń.
W świecie, gdzie człowiek zgu­bił swoją drogę i żaden znak nie wska­zuje dokąd iść.
W ciem­nościach wiary.
Bądź jak lu­pa - sku­piaj światło na Dobro.

Tia... A w SM ne wolno nam się denerwować