Forum Dyskusyjne Stwardnienie Rozsiane

No ja wiem, że strasznie wieje.....ale żeby tak od razu was wszystkich wywiało z forum;)???

U nas na szczęście nie wieje . Oj ,pracowitą sobotę miałam ale koniec -herbatka i weekend .Do pełni szczęścia brakuje mi jeszcze jakiegoś czegoś słodkiego i tyle .A jutro powtórka z dziś -sama i błogi spokój (mam nadzieje ).

A u mnie nadal wieje:( a w nocy to firanka w korytarzu "latała" mi na prawo i lewo;) pomimo zamkniętych drzwi balkonowych-normalnie horror;)

A mnie odwrotnie - przywiało do Was po ponad miesięcznej przerwie.

Osiągnęłam kolejny stopień smowego wtajemniczenia czyli zaliczyłam pobyt w Dąbku, smowej mekce Było to dla mnie dość trudne doświadczenie, ale potrzebne. Przez 400 kilometrów podróży odliczałam, że już za chwilę mąż zostawi mnie w schronisku Po przekroczeniu progu ośrodka i natychmiastowym zaopatrzeniu mnie w chodzik, poczułam się bardziej chora niż myślałam, że jestem. Nagle wokół mnie wszyscy byli chorzy na sm i to w każdej możliwej postaci. Zostałam zasypana gradem pytań, często dość prywatnych. Pierwszy tydzień był koszmarny, drugi ciężki, w trzecim się przyzwyczaiłam a w czwartym czułam się u siebie. Rehabilitacja przyjemna, ćwiczenia grupowe i indywidualne fajne, drugie podejście w życiu do kriokomory udane, na konikach było super! Sam pobyt i intensywność zajęć dla mnie bardzo męczące. Fizycznie trochę się wzmocniłam, ale chyba najważniejsza była grupowa psychoterapia, bo tak mogę określić codzienne rozmowy z mieszkańcami. Dało mi to poczucie, że nie jestem w tym sama. Zobaczyłam jak radzą sobie inni, nabrałam dystansu i oswoiłam trochę sm. Dałam radę! A bywało ciężko. Teraz powrót do normalności i życiowy sprawdzian. Czy nareszcie zmienię podejście i zacznę o siebie walczyć czy definitywnie odpuszczę? Tam było prosto, bezpiecznie, psychiczny luz, że jestem wśród swoich i nie muszę nic tłumaczyć. Tu muszę wiele pozmieniać, żeby zacząć znowu żyć.

homag pisze:W katalogu rozczarowań nie ma nowych wpisów po udanej rehabilitacji.?

Największym rozczarowaniem było to, że miałam internet a nie działało mi nasze forum. Nie wiem, jakaś blokada czy co

Aaa i schudłam ze 2 kilogramy, no ale przecież były święta Makówki i moczka na pewno zrobiły już swoje

kolekcjonerko fajnie, że znowu przywiało Cię w nasze progi;)
Pobyt w Dąbku na pewno był dla Ciebie życiowym doświadczeniem, sama pośród obcych ludzi i zdana tylko na siebie. Ale czy tylko?
ćwiczenia pomimo tego, że intensywne(jak piszesz) miały za zadanie usprawnić Twoje ciało i zapewne tak się stało-może nie całkowicie, ale pewnie jest lepiej;)
Piszesz, że oswoiłaś SM i o to chyba chodziło:)
Pozdrawiam serdecznie:)

kolekcjonerka pisze:Największym rozczarowaniem było to, że miałam internet a nie działało mi nasze forum

Na takie rozczarowanie mogłaś sobie pozwolić.

kolekcjonerka pisze:Fizycznie trochę się wzmocniłam, ale chyba najważniejsza była grupowa psychoterapia

I o to właśnie dokładnie w tym wszystkim chodzi. Bo, jeżeli nawet zaraz po sanatorium nie czujesz widocznej poprawy, możesz ją zauważyć po jakimś czasie. Psychika rządzi i dzieli wszystkim, dlatego dobrze, iż tutaj poczułaś poprawę. Rozumiem więc, że katalog pokryty kurzem sobie leży spokojnie gdzieś w kącie.

kolekcjonerka pisze:Czy nareszcie zmienię podejście i zacznę o siebie walczyć czy definitywnie odpuszczę?

Trzymam kciuki za nawrócenie Twoje, bo to najlepsze, co możesz sobie zafundować, bez względu na to, gdzie się znajdujesz ze swoim chorowaniem. Na zmiany, a zwłaszcza te dobre, zawsze jest odpowiedni czas.
Pozdrawiam.

kolekcjonerka pisze:Czy nareszcie zmienię podejście i zacznę o siebie walczyć czy definitywnie odpuszczę?

- nie odpuścisz , będziesz żyła normalnie tylko zmienisz podejście . Zobaczyłaś ,że można więc ..Trzeba !

kolekcjonerka pisze: Czy nareszcie zmienię podejście i zacznę o siebie walczyć czy definitywnie odpuszczę?

wierzę, że tak się stanie

no i wolne dobiega końca jutro czas do pracy i dobrze bo już mnie plecy od leżenia bolą hehe czas się poruszać

Kolekcjonerko, byłaś bardzo dzielna , cztery tygodnie poza domem byłoby dla mnie wielkim wyzwaniem
Oby czas spędzony na rehabilitacji przyczynił się do poprawy Twojego zdrowia i samopoczucia
----------------

A dziś... znowu mamy poniedziałek , ale to nic, bo jutro znowu... świętujemy

Pierwszy dzień pracy po długim wolnym czasie zlecial szybko po pracy zakupy i przygotowania na jutro kurczaki zamarynowane czekają na swoją jutrzejszą kolej na różnie szyneczka i filet z indyka też zamarynowane w przyprawach i po upieczeniu w rękawie będą dietetyczne i smaczne na kanapkach a na deser tiramisu już się chłodzi więc jutro będzie uczta Malina w kuchni szaleje uwielbiam to robić no uwielbiam zaraz po zwiedzaniu zamków, imprezach, górach itp jest gotowanie hehe miłego popołudnia :-*

A ja dziś miałem straszny dzień po 30 dniach zwolnienia byłem u lekarza zakładowego - kolejki kolejki kolejki i ciągle coś nie tak ale w końcu udało się te kwity załatwić choć skończyłem załatwiać dopeiro o 14 więc wypisałem urlop na dziś i do pracy dopiero w środę wreszcie

I ja tu dzisiaj z Wami byłam, kawy nie piłam ale dla Was zrobiłam, potem poczytałam , pomyślałam a ile się przy tym namęczyłam to moje. Nic nie na pisałam, bo nie mam nic ciekawego do powiedzenia
Ps. Uśmieszki były?

Kolekcjonerko - mam naprawdę nadzieję, że pobyt w sanatorium pozytywnie wpłynie na Twoje samopoczucie i nastrój

moje dzisiaj rano okazało się, że chomik córki wybrał wolność i uciekł z domku ma taki wypasiony dwupietrowy, z hustawką, karuzelą, tunelami itd , 3 godziny cholery szukałam i pełen sukces - gadzina zasnęła pod kanapą zmęczona zeżarciem a raczej nadgryzieniem zasilacza do komputera
ciekawa jestem tylko jak ta małpa zeszła z góry na dół, chyba spadł ze schodów, bo przecież klucha inaczej nie znalazła by się na dole mam nadzieję, że nie zdechnie po tej eskapadzie. już dzisiaj słuchałam płaczu małej jak szukałyśmy gadziny a co będzie się działo jak paskuda zdechnie

zosiako pisze:rano okazało się, że chomik córki wybrał wolność i uciekł z domku ma taki wypasiony dwupietrowy, z hustawką, karuzelą, tunelami itd

jak widać czasem luksusy to za mało

zosiako pisze:mam nadzieję, że nie zdechnie po tej eskapadzie

trzymam kciuki, chomiki to wbrew pozorom silne zwierzątka.
Moja świnka ma 9 lat i tez się zastanawiam co będzie jak zdechnie

mam nadzieję, że masz rację jaszmurko, i paskuda przeżyje mała rozpieszcza go okropnie, nawet ma taka kulkę w której lata po całym domu, ale jak widać ciekawe świata zwierzątko